Με τα οικονομικά του Ντιτρόιτ να φαίνονται όλο και πιο άσχημα, οι πιστωτές της πόλης αρχίζουν να έρχονται αντιμέτωποι μεταξύ τους, προσπαθώντας ο καθένας να ελαχιστοποιήσει τις απώλειές του. Το συνταξιοδοτικό ταμείο της πόλης, το οποίο υποστηρίζει τους συνταξιούχους εργάτες της πόλης, έχει βρεθεί σε άμεση σύγκρουση με έναν τρομερό αντίπαλο, τους ομολογιούχους, τα άτομα και τα ιδρύματα που έδωσαν στην πόλη χρήματα για να απολαύσουν τους τόκους του δανείου.
Ο Kevyn Orr, ο διευθυντής έκτακτης ανάγκης που έχει αναλάβει την επίλυση των οικονομικών της πόλης, έχει ήδη υποδείξει ότι «πρέπει να μοιραστούν οι οδυνηρές θυσίες».
Οι κάτοχοι ομολόγων επιμένουν ότι πρέπει να πληρωθούν πλήρως ή τουλάχιστον να τους δοθεί η υψηλότερη προτεραιότητα στην αποπληρωμή. Διαφορετικά, υποστηρίζουν, οι πόλεις σε όλη τη χώρα θα αναγκαστούν να πληρώσουν πολύ υψηλότερα επιτόκια όταν δανείζονται χρήματα, αφού τα δημοτικά ομόλογα θα κριθούν λιγότερο ασφαλή. Και επισημαίνουν την «πλήρη πίστη και πίστωση» που αποτελεί τη βάση της έκδοσης ομολόγων και υποτίθεται ότι τα κάνει πιο ασφαλή.
Αλλά, σύμφωνα με Οι Νιου Γιορκ Ταιμς, πολλοί από τους συνταξιούχους της πόλης βρίσκονται ήδη στη φτώχεια, η οποία γίνεται ο νέος κανόνας για τους συνταξιούχους μεταξύ του 99% σε ολόκληρη τη χώρα. Και όπως σωστά τόνισε ο πρόεδρος ενός από τα πληγέντα σωματεία: «Αυτό είναι στους ισολογισμούς τους [ομολογιούχων]. Αλλά αυτή είναι η ζωή μας».
Καθώς οι ανισότητες στον πλούτο συνεχίζουν να δημιουργούν ένα ολοένα διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ των πλουσίων και των υπολοίπων από εμάς, η έννοια της «κοινής θυσίας» γίνεται όλο και πιο γελοία. Από τη μια, οι άνθρωποι παλεύουν να βάλουν φαγητό στο τραπέζι και να κρατηθούν στα σπίτια τους αφού δούλεψαν σκληρά όλη τους τη ζωή. Από την άλλη πλευρά, οι ομολογιούχοι θέλουν μια όμορφη απόδοση της επένδυσής τους χωρίς να κάνουν καμία δουλειά.
Είναι καθήκον των συνδικάτων να προστατεύουν τα μέλη τους. Το AFL-CIO θα πρέπει να θέσει αμέσως την ύψιστη προτεραιότητά του την υπεράσπιση των συνταξιούχων εργατών της πόλης του Ντιτρόιτ, φέρνοντας όλους τους πόρους του στην πόλη προκειμένου να κινητοποιήσει τεράστιο αριθμό ανθρώπων στους δρόμους, ώστε να κινητοποιηθεί η δημόσια υποστήριξη γύρω από τους συνταξιούχους εργάτες της πόλης. Τα συνδικάτα θα πρέπει να επιμείνουν να αυξηθούν οι φόροι στους πλούσιους προκειμένου να επιλυθούν τα οικονομικά της πόλης και να προστατευθούν οι εργαζόμενοι της πόλης. Μια τέτοια χειρονομία θα έφερνε τεράστιο κύρος στα συνδικάτα και θα αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον για ένα εργατικό κίνημα που βρίσκεται σε κατηφορική τροχιά για δεκαετίες.
Μάλιστα, στις 22 Ιουνίου, η NAACP και η United Auto Workers (UAW) σχεδιάζουν έναν περίπατο ελευθερίας για να τιμήσουν τη μνήμη των 50th επέτειος του αρχικού Freedom Walk του Dr. Martin Luther King, Jr. στο Ντιτρόιτ, όπου έδωσε την αρχική του εκδοχή της ομιλίας «I Have a Dream». Το AFL-CIO θα πρέπει να υποστηρίξει όλη του τη διαδήλωση και να ενθαρρύνει το επίκεντρο της διαδήλωσης να είναι τα δεινά των συνταξιούχων εργαζομένων της πόλης. Και φέρνοντας το δικαστήριο της κοινής γνώμης να αναλάβει τον αγώνα στο Ντιτρόιτ, μπορεί ενδεχομένως να επηρεάσει το αποτέλεσμα.
Εκτός από τη διαδήλωση της 22ας Ιουνίου, η Διάσκεψη της Νότιας Χριστιανικής Ηγεσίας (SCLC), μεταξύ άλλων, κάλεσε σε πορεία στην Ουάσιγκτον στις 24 Αυγούστου για να τιμήσει την ομιλία του Δρ Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Το AFL-CIO έχει εγκρίνει αυτό το γεγονός. Θα πρέπει να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία και να κινητοποιήσει ξανά τεράστιο αριθμό εργαζομένων προκειμένου να απαιτήσει να σταματήσουν τα μέτρα λιτότητας που έχουν επιβληθεί στους εργαζόμενους σε ολόκληρη τη χώρα ¾ όχι μόνο στους εργαζόμενους στο Ντιτρόιτ ¾ από περικοπές έως κοινωνικές υπηρεσίες, περικοπές σε συντάξεις, περικοπές θέσεων εργασίας, περικοπές στην εκπαίδευση, περικοπές μισθών και τώρα απειλές για περικοπή Κοινωνικής Ασφάλισης και Ιατρικής. Και θα πρέπει να απαιτήσει από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να ξεκινήσει ένα τεράστιο πρόγραμμα θέσεων εργασίας που θα χρηματοδοτείται με την αύξηση των φόρων στους πλούσιους.
Καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια για να στηρίξει τους εργάτες στο Ντιτρόιτ, το AFL-CIO θα μπορούσε να πετύχει στην προστασία αυτών των εργαζομένων και ταυτόχρονα να βοηθήσει τον εαυτό του, επειδή βρίσκεται επίσης σε δεινή θέση και χρειάζεται διάσωση, καθώς οι εργαζόμενοι σε όλη τη χώρα έχουν προτρέποντας και περιμένοντας να δράσει.
Η Ann Robertson είναι Λέκτορας στο Κρατικό Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο και μέλος της Ένωσης Διδασκαλιών της Καλιφόρνια. Ο Bill Leumer είναι μέλος της International Brotherhood of Teamsters, Local 853 (ret.). Και οι δύο είναι συγγραφείς του Workers Action και μπορείτε να επικοινωνήσετε στο [προστασία μέσω email].
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά