«Αυτό που βλέπουμε τώρα στη Γάζα είναι μια γενοκτονία σε αργή κίνηση κατά του 1.5 εκατομμυρίου Παλαιστινίων που ζουν στη Γάζα…. Αν διαβάσετε τη Σύμβαση για τη Γενοκτονία του 1948, λέει ξεκάθαρα ότι μια περίπτωση γενοκτονίας είναι η σκόπιμη πρόκληση συνθηκών ζωής που υπολογίζεται ότι θα επιφέρει τη φυσική καταστροφή ενός λαού εν όλω ή εν μέρει», δήλωσε ο Φράνσις Α. Μπόιλ, καθηγητής Διεθνούς Νομική στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις στο Champaign. «Και αυτό ακριβώς έχει γίνει στη Γάζα, μετά την επιβολή του αποκλεισμού από το Ισραήλ. στη συνέχεια η σφαγή 1,400 Παλαιστινίων, τα δύο τρίτα των οποίων ήταν άμαχοι, στην επιχείρηση Cast Lead. Και αυτό εγείρει επίσης το στοιχείο στη Σύμβαση για τη Γενοκτονία, των δολοφονιών, των βασανιστηρίων και των πραγμάτων αυτής της φύσης».
Ο Μπόιλ μίλησε στο {EIR} στις 15 Ιανουαρίου 2010, δίνοντας την αξιολόγησή του για τη Γάζα, ένα χρόνο μετά τις ισραηλινές επιθέσεις. Τόνισε ότι μιλούσε μόνο για τον εαυτό του.
Ενώ οι Ισραηλινοί σταμάτησαν τους βομβαρδισμούς πυροβολικού και τις αεροπορικές επιδρομές λίγο πριν την ορκωμοσία του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα το 2009, οι θάνατοι Παλαιστινίων συνεχίζονται –από έλλειψη φαρμάκων, υποδομών, καθαρού νερού και οτιδήποτε άλλο έχει η παγκόσμια κοινότητα– όπως φαίνεται στην επείγουσα βοήθεια στην Αϊτή–{γνωρίζει} είναι απαραίτητο για τη διατήρηση της ανθρώπινης ζωής.
Ωστόσο, καμία διεθνής δράση δεν έχει ληφθεί για να σταματήσει η γενοκτονία στη Γάζα – παρά τη διαπίστωση της Έκθεσης Goldstone του ΟΗΕ ότι το Ισραήλ διέπραξε εγκλήματα πολέμου στην απρόβλεπτη καταστροφή πολιτικών υποδομών και στη δολοφονία αμάχων και παρά την επιστολή της 21ης Ιανουαρίου 2010 από περισσότερα από 50 μέλη του Κογκρέσου των ΗΠΑ προς τον Πρόεδρο Ομπάμα ότι λόγω «των αμείωτων βασάνων των αμάχων της Γάζας», πρέπει να πιέσει για να τερματιστεί ο ισραηλινός αποκλεισμός.
Ομοίως, σύμφωνα με τον Τούρκο καθηγητή Bulent Aras, δεν υπάρχει σχεδόν καμία ελπίδα για μια ειρηνευτική συμφωνία ή για τον τερματισμό της αυξανόμενης απομόνωσης του Ισραήλ από τη διεθνή κοινότητα, εκτός εάν ανοίξει η Γάζα και ξεκινήσει η ανοικοδόμηση. Ο Αράς μιλούσε σε τηλεδιάσκεψη στις 14 Ιανουαρίου, με χορηγία των τουρκικών ιδρυμάτων SETA και της Νέας Αμερικής στην Ουάσιγκτον. Διαπραγματεύσεις Ισραήλ/Συρίας με τη μεσολάβηση Τουρκίας, οι οποίες ολοκληρώθηκαν με τις ισραηλινές επιθέσεις στη Γάζα.
Σύμφωνα με τον Μπόιλ, το ζήτημα του ανοίγματος της Γάζας πρέπει να συζητηθεί αμέσως από την κυβέρνηση Ομπάμα. «Χρειαζόμαστε όλα τα ανοίγματα προς τη Γάζα, τα περάσματα από την Αίγυπτο και το Ισραήλ, να ανοίξουν αμέσως. {Μαζική} παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας, ιατρικές προμήθειες στη Γάζα –ακριβώς αυτό που κάνει ο Ομπάμα σήμερα, σε σχέση με την Αϊτή– το υποστηρίζω! Αλλά γιατί δεν το κάνουν στη Γάζα; Έχετε 1.5 εκατομμύριο ανθρώπους εκεί.
«Εκτός και αν γίνει αυτό το βήμα, σίγουρα στη Γάζα, ανακουφίζοντας τον λαό της Γάζας με τεράστιες προμήθειες ανθρωπιστικής βοήθειας, πραγματικά πιστεύω ότι θα δούμε ένα σόου με σκύλους και πόνυ», που διοργανώνεται από τον Λευκό Οίκο Ομπάμα και αποστολή του γερουσιαστή Τζορτζ Μίτσελ στην περιοχή.
Μέχρι στιγμής, αυτό που έχουν κάνει οι ΗΠΑ είναι, «για άλλη μια φορά, παρείχαν διπλωματική κάλυψη στο Ισραήλ για να σταματήσει και να καθυστερήσει τους στόχους του, και εν τω μεταξύ, συνεχίζουν να κλέβουν παλαιστινιακά εδάφη, να καταστρέφουν τα περιβόλια τους, να καταστρέφουν τους ελαιώνες τους και να χτίζουν περισσότερους οικισμούς. Αυτό συνέβαινε, από την αρχή των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων στη Μέση Ανατολή το 1991, όταν ήμουν νομικός σύμβουλος των Παλαιστινίων και των Σύριων εκείνη την εποχή».
Όμως, «θαύματα μπορούν πάντα να συμβούν: Κοιτάξτε τις πιο σκοτεινές μέρες του καθεστώτος του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική, και όλα αυτά κατέρρευσαν», είπε ο Μπόιλ. «Λοιπόν, εδώ έχουμε ένα άλλο καθεστώς απαρτχάιντ, το Ισραήλ. Είναι απαρτχάιντ ως τον πυρήνα του, ήταν πάντα. Όλη αυτή η κατάσταση θα μπορούσε να ανατραπεί και να καταρρεύσει πολύ γρήγορα – απλά δεν ξέρω. Αλλά θα μείνω εκεί, σίγουρα, με τους Παλαιστίνιους».
Και τα πρόσφατα γεγονότα στον τομέα του διεθνούς δικαίου οδηγούν τον Μπόιλ να πει ότι, όπως στην περίπτωση του Χιλιανού φασίστα Πινοσέτ, ο νόμος μπορεί να πιάσει τη διαφορά με τους Ισραηλινούς εγκληματίες.
– Χωρίς ασυλία σύμφωνα με τους Κώδικες της Νυρεμβέργης –
Λίγες διεθνείς προσωπικότητες μπορούν να μιλήσουν με τόση λεπτομέρεια για τον αγώνα δεκαετιών ενάντια στα ισραηλινά εγκλήματα πολέμου και τα πολιτικά εμπόδια για τη δίωξή τους, όσο ο καθηγητής Boyle, ο οποίος ηγήθηκε επιτυχημένων εκστρατειών στα Ηνωμένα Έθνη για να φέρει εγκληματίες πολέμου – για παράδειγμα, που διέπραξε εγκλήματα κατά των πολιτών της Βοσνίας-Ερζογοβίνης κατά τον Βαλκανικό Πόλεμο της δεκαετίας του 1990 – ενώπιον διεθνούς δικαστηρίου.
Ακόμη και πριν από την «Επιχείρηση Cast Lead», ο Boyle είχε προτείνει στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών να ιδρύσει ένα Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για το Ισραήλ (ICTI) ως «επικουρικό όργανο» σύμφωνα με το άρθρο 22 του Χάρτη του ΟΗΕ. Η πρόταση του Boyle έχει εγκριθεί από τη Μαλαισία και το Ιράν και υποστηρίχθηκε σε συζητήσεις της Γενικής Συνέλευσης από καμιά δεκαριά αραβικά και μουσουλμανικά έθνη.
Το έργο του για να φέρει τους Ισραηλινούς στη δικαιοσύνη για εγκλήματα πολέμου πηγαίνει πολύ πιο πίσω – στις σφαγές του 1982 στους προσφυγικούς καταυλισμούς Sabra και Shatila στον Λίβανο, που διεξήχθησαν υπό την παρακολούθηση κορυφαίων Ισραηλινών αξιωματούχων όπως ο στρατηγός Ariel Sharon και ο στρατηγός Amos Yaron.
Ο Μπόιλ είπε στην {EIR}: «Νομίζω ότι ήμουν πιθανότατα ο πρώτος δικηγόρος που κατέθεσε μήνυση εναντίον ενός μεγάλου Ισραηλινού εγκληματία πολέμου – αυτό ήταν περίπου το 1986, όταν εκπροσωπούσα πολλές γυναίκες που ήταν συγγενείς των θυμάτων του σφαγή της Sabra και της Shatila, και μήνυσα τον στρατηγό Yaron, του οποίου οι δυνάμεις καταλάμβαναν τα στρατόπεδα Sabra και Shatila, και όλη η σφαγή έγινε υπό την καθοδήγηση και τον έλεγχό του».
«Τον έκανα μήνυση… περίπου το 1986. Τελικά έχασα τη δίκη, όταν η κυβέρνηση Ρίγκαν μπήκε στη μήνυση μέσω του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και ισχυρίστηκε ότι ο Γιαρόν, αφού γινόταν δεκτός στη χώρα και διαπιστευόταν ως στρατιωτικός ακόλουθος του Ισραήλ στην Ουάσιγκτον – κάτι που εμείς προσπάθησε να σταματήσει, και πράγματι, αντέξαμε για αρκετό καιρό – είχαμε διπλωματικά προνόμια και ασυλίες, δεν μπορούσαμε να μας μηνύσουν».
«Ασχολήθηκα με αυτό το θέμα, λέγοντας ότι σύμφωνα με τις αρχές της Νυρεμβέργης, δεν υπάρχουν προνόμια και ασυλίες στη διάπραξη εγκλημάτων πολέμου και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας». Αλλά το δικαστήριο το αποφάσισε επειδή ο Yaron έλαβε μια «επίσημη πιστοποίηση» από τον Reagan
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά