Πηγή: Η Ανεξάρτητη
Η Βρετανοί κυβέρνηση προσποιείται ότι, παρά τη δραστική περικοπή στα ξένα της προϋπολογισμός βοήθειας, οι επιδοτήσεις ρέουν μόνο προς μία κατεύθυνση, η οποία είναι από το Ηνωμένο Βασίλειο προς τις φτωχές χώρες. Στη σύνοδο κορυφής της G7, ο Μπόρις Τζόνσον κάνει μεγάλο μέρος της γενναιοδωρίας της Βρετανίας για τη δωρεά πλεοναζόντων εμβολίων σε μέρη όπου τα συστήματα υγείας καταρρέουν υπό τις επιπτώσεις της πανδημίας.
Αλλά το δυσάρεστο μυστικό σχετικά με τη βρετανική βοήθεια είναι ότι, στην πραγματικότητα, οι επιδοτήσεις πηγαίνουν συχνά προς την αντίθετη κατεύθυνση, επειδή η Βρετανία εκπαιδεύει σκόπιμα πολύ λιγότερους γιατρούς και νοσηλευτές από ό,τι χρειάζεται. Αντισταθμίζει τη διαφορά με την πρόσληψη μεγάλου αριθμού εκπαιδευμένου ιατρικού προσωπικού από φτωχές χώρες όπου είναι ήδη σε κρίσιμη έλλειψη.
Στην Κένυα, για παράδειγμα, όπου 20 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, με λιγότερο από 1.25 δολάρια (89 εκατ.) την ημέρα, η χώρα χάνει 518,000 δολάρια για κάθε γιατρό και 339,000 δολάρια για κάθε νοσοκόμα που μεταναστεύει στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η Βρετανία παρέχει ουσιαστική βοήθεια στην Γκάνα για την καταπολέμηση της ελονοσίας και τη μείωση της βρεφικής θνησιμότητας, αλλά αυτά τα ποσά ξεπερνούν τα 65 εκατομμύρια λίρες που εξοικονομεί η Βρετανία με την απασχόληση 293 γιατρών που εκπαιδεύονται στην Γκάνα και επιπλέον 38 εκατομμύρια £ εξοικονομούνται σε 1,021 Γκανέζες νοσοκόμες που εργάζονται εδώ.
«Η κατάσταση δεν θα ανατραπεί ποτέ μέχρι να εκπαιδεύσουμε περισσότερους γιατρούς εδώ», λέει η Ρέιτσελ Τζένκινς, ομότιμη καθηγήτρια επιδημιολογίας και διεθνούς πολιτικής ψυχικής υγείας στο King's College του Λονδίνου, η οποία έχει κάνει εδώ και καιρό εκστρατεία για το θέμα.
Αυτό που καθιστά τη θέση της κυβέρνησης τόσο υπεύθυνη είναι ότι το Υπουργείο Οικονομικών γνωρίζει καλά τα οικονομικά πλεονεκτήματα της εκπαίδευσης πολύ λίγων γιατρών και της κάλυψης του κενού με την πρόσληψη γιατρών και νοσηλευτών που έχουν ήδη εκπαιδευτεί με έξοδα κάποιας άλλης χώρας.
Ένας ακριβής αριθμός για το έλλειμμα είναι δύσκολο να υπολογιστεί, αλλά ο τότε υπουργός Υγείας, Τζέρεμι Χαντ, είπε στην Επιτροπή Επιλογής Υγείας το 2017: «Είναι ενδιαφέρον ότι η Health Education England υπολογίζει ότι εκπαιδεύαμε περίπου 6,500 γιατρούς το χρόνο και χρειαζόμασταν εκπαιδεύστε περίπου 8,000 το χρόνο για να είστε αυτάρκεις». Η εκφρασμένη ανησυχία του Hunt δεν αφορούσε τη ζημιά στις φτωχές χώρες από την απώλεια των σπάνιων γιατρών, αλλά ότι μπορεί να μην ήταν αρκετοί από αυτούς για στρατολόγηση.
Ο καθηγητής Jenkins λέει ότι ο αριθμός του Hunt υποτιμά τον αριθμό των γιατρών που χρειάζονται στη Βρετανία, ιδιαίτερα των γενικών γιατρών, των ψυχιάτρων και της επείγουσας περίθαλψης. Δεν υπάρχει έλλειψη ανθρώπων στο Ηνωμένο Βασίλειο που θέλουν να γίνουν γιατροί και νοσηλευτές, αλλά η κυβέρνηση ήταν απρόθυμη να ξοδέψει τα χρήματα για να τους εκπαιδεύσει. «Πολλοί άνθρωποι είναι απογοητευμένοι γιατί δεν μπορούν να μπουν στις ιατρικές σχολές», λέει. «Θα πρέπει να διπλασιάσουν τον αριθμό των θέσεων για φοιτητές ιατρικής».
Ο λόγος που αυτό δεν συνέβη είναι το υψηλό κόστος της ιατρικής εκπαίδευσης, το οποίο το 2005 ήταν ήδη 220,000 £ για έναν γιατρό και £ 125,000 για μια νοσοκόμα, και έχει αυξηθεί πολύ από τότε. Οι ιατρικές σχολές είναι ακριβές και η περίοδος εκπαίδευσης είναι μεγάλη. Ακόμη και με ό,τι ισοδυναμεί με λαθροθηρία εκπαιδευμένου ιατρικού προσωπικού από το εξωτερικό, ο κατά κεφαλήν αριθμός γιατρών στο Ηνωμένο Βασίλειο εξακολουθεί να είναι ένας από τους χαμηλότερους στην Ευρώπη, δεύτερος μόνο μετά την Πολωνία. Μια μελέτη του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) δείχνει ότι το Ηνωμένο Βασίλειο έχει 2.8 γιατρούς για κάθε 1,000 άτομα σε σύγκριση με 3.5 γιατρούς κατά μέσο όρο στις χώρες μέλη του ΟΟΣΑ συνολικά.
Για όλες τις αυτοσυγχαρητήριες κουβέντες Η Βρετανία δωρίζει εμβόλια στους φτωχούς του κόσμου, είναι στην πράξη εν γνώσει τους παρασιτικό για τα κακοχρηματοδοτούμενα συστήματα υγείας τους. Από τους 289,000 αδειοδοτημένους γιατρούς στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2021, τα δύο τρίτα εκπαιδεύτηκαν σε αυτή τη χώρα και το ένα τρίτο εκπαιδεύτηκαν αλλού. Οι χαμένοι είναι οι συντριπτικά φτωχές και μεσαίου εισοδήματος χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας και της Μέσης Ανατολής, με τον μεγαλύτερο αριθμό γιατρών να προέρχονται από την Ινδία, το Πακιστάν, τη Νιγηρία, το Σουδάν, τη Νότια Αφρική και τη Γκάνα.
Λόγω της απελπισμένης ανάγκης για περισσότερο ιατρικό προσωπικό κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19, η Βρετανία –μαζί με άλλες πλούσιες χώρες– έχει χαλαρώσει τους περιορισμούς έκδοσης βίζας και έχει εντείνει τις ενεργές προσλήψεις από το NHS, έτσι οι γιατροί στις Φιλιππίνες επανεκπαιδεύονται ως νοσοκόμες για να μεταναστεύσουν . Η χώρα έχει πλέον τόσο έλλειψη νοσηλευτών που οι θάλαμοι νοσοκομείων κλείνουν.
Οι τρόποι μετριασμού αυτής της διαρροής επαγγελματιών υγείας από τις φτωχές χώρες στις πλούσιες περιλαμβάνουν την αποθάρρυνση των προσλήψεων σε χώρες όπου υπάρχει σοβαρή έλλειψη εργαζομένων στον τομέα της υγείας και την απαγόρευση οποιασδήποτε πρόσληψης στις 57 φτωχότερες. Αυτό είναι κάτι που η Βρετανία δεσμεύτηκε να κάνει εδώ και πολύ καιρό βάσει του κώδικα πρακτικής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, ο οποίος λέει ότι οι χώρες πρέπει να δημιουργήσουν ένα δικό τους κατάλληλο εργατικό δυναμικό στον τομέα της υγείας μέσω μακροπρόθεσμου προγραμματισμού, εκπαίδευσης, κατάρτισης και διατήρησης, ώστε να μην βασίζονται σε επιδρομές στα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης άλλων.
«Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει αποτύχει μαζικά σε όλους αυτούς τους τομείς», λέει ο καθηγητής Jenkins. Προτείνει ότι η Βρετανία θα πρέπει να καταβάλει αποζημίωση σε χώρες που χάνουν τα οφέλη της δαπανηρής και ανεπαρκούς επένδυσης στην ιατρική εκπαίδευση και στη συνέχεια θα υποστούν τις συνέπειες του υποστελεχωμένου συστήματος υγείας σε μια περίοδο κρίσης.
Το NHS – και οι υπηρεσίες υγείας άλλων εύπορων χωρών – μπορούν να ισχυριστούν ότι οι γιατροί και οι νοσηλευτές μεταναστεύουν οικειοθελώς, αλλά αυτό το επιχείρημα είναι ανειλικρινές. Οι φτωχές κυβερνήσεις που δεν μπορούν να πληρώσουν αξιοπρεπείς μισθούς ή να παρέχουν σύγχρονες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης δεν πρόκειται ποτέ να είναι τόσο ελκυστικές για το ιατρικό προσωπικό όσο οι χώροι που μπορούν να παρέχουν αυτά τα πλεονεκτήματα.
Η λαθροθηρία γιατρών και νοσοκόμων έχει επιδεινωθεί από τη δεκαετία του 1980, αλλά η εκροή από τις φτωχές χώρες έχει γίνει πλημμύρα από την αρχή της πανδημίας. Τους τελευταίους 18 μήνες, ο αριθμός των γιατρών που εκπαιδεύτηκαν στο εξωτερικό αλλά έχουν λάβει άδεια άσκησης επαγγέλματος στο Ηνωμένο Βασίλειο αυξήθηκε από 66,000 σε 80,000.
Αυτά είναι άσχημα νέα για όλους. Έχει γίνει κλισέ να πούμε ότι όταν αντιμετωπίζουμε μια ασθένεια τόσο μολυσματική όσο ο Covid-19, κανείς δεν είναι ασφαλής μέχρι να είναι όλοι ασφαλείς. Η ιδέα είναι να αποθαρρύνουμε τις πλούσιες χώρες από το να μονοπωλούν τις προμήθειες εμβολίων και να διασφαλίσουμε ότι οι φτωχότερες παίρνουν αρκετό για να εμβολιάσουν τους πληθυσμούς τους. Αλλά αυτό το ρητό ισχύει εξίσου για τα πλούσια έθνη που διασφαλίζουν ότι έχουν επαρκείς εκπαιδευμένους γιατρούς και νοσηλευτές σε βάρος άλλων. Αυτή η κρυφή επιδότηση από τους φτωχούς προς τους πλούσιους σημαίνει ότι οι χώρες της προηγούμενης κατηγορίας θα γίνουν προπύργια για τον Covid-19, όπου μπορεί να αναπτύξει παραλλαγές με τις οποίες θα ανανεώσει την επίθεση στον υπόλοιπο κόσμο.
Ένα κέρδος για έναν εισαγωγέα ιατρικής εμπειρογνωμοσύνης όπως η Βρετανία είναι απώλεια για έναν εξαγωγέα όπου η ήδη ανεπαρκής παροχή υγειονομικής περίθαλψης υποβαθμίζεται δυσανάλογα από την απώλεια δεξιοτήτων. Όταν ένας ψυχίατρος μετανάστευσε από το Νεπάλ στη Βρετανία πριν από μερικά χρόνια, το Νεπάλ έχασε το ένα τέταρτο όλων των εκπαιδευμένων ψυχιάτρων του.
Η μείωση της ξένης βοήθειας είναι δημοφιλής μεταξύ των ψηφοφόρων που πιστεύουν ότι η φιλανθρωπία πρέπει να ξεκινά από το εσωτερικό και υποπτεύονται τη χρησιμότητά της στο εξωτερικό. Όμως, η εκπαίδευση περισσότερων Βρετανών γιατρών και νοσοκόμων, αν και πολύ ακριβή, θα είχε πολύ μεγαλύτερη δημόσια υποστήριξη και θα παρείχε έναν αποτελεσματικό τρόπο βοήθειας στις φτωχότερες χώρες αντί να απορρίπτουν κρυφά τα υπερβολικά καταπονημένα συστήματα υγειονομικής περίθαλψής τους.
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά