Σήμερα η κυβέρνησή μας γιορτάζει τον πρώτο της μήνα, τις πρώτες 30 ημέρες της δημοκρατικής και πολιτιστικής επανάστασης που οδεύουμε, με τη συντριπτική λαϊκή εντολή της 18ης Δεκεμβρίου 2005, όταν οι Βολιβιανοί από την ύπαιθρο και τις πόλεις αποφάσισαν να γυρίσουν σελίδα σε μια γεμάτη ιστορία της αδικίας και των διακρίσεων.
Ονομάσαμε ένα υπουργικό συμβούλιο που είναι αντιπροσωπευτικό των κοινωνικών κινημάτων, των ιδιοκτητών επιχειρήσεων, των μεσαίων στρωμάτων, των αυτόχθονων πληθυσμών, των διανοουμένων και των γυναικών. Έχουμε να κάνουμε με ένα υπουργικό συμβούλιο που δεν έχει ξαναδεί στην ιστορία της Βολιβίας που προσπαθεί να εκφράσει πλήρως μια πολυπολιτισμική, αξιοπρεπή, κυρίαρχη Βολιβία. Θέλω να πω, με πολλή περηφάνια, ότι είναι το πρώτο υπουργικό συμβούλιο που σχηματίστηκε ως αποτέλεσμα μιας αυτόνομης απόφασης, χωρίς πίεση από διεθνείς φορείς.
Ονομάσαμε μια στρατιωτική ανώτατη διοίκηση που αποτελεί ρήξη με το παρελθόν της υποταγής των ενόπλων δυνάμεών μας σε εξωτερικά συμφέροντα. Αντίθετα, προνομίζει τον επαγγελματισμό, την πειθαρχία και τον σεβασμό της κυριαρχίας μας ως χώρας. Πρέπει να ανακτήσουμε την κυριαρχία μας στην καρδιά του κράτους, στα όργανα ασφαλείας, στους στρατιωτικούς θεσμούς και στα όργανα της αστυνομίας.
Για κάποιους ήταν καινοφανές ότι αυτός ο πρόεδρος αρχίζει να εργάζεται στις 5 π.μ. - όπως η πλειονότητα των Βολιβιανών εργατών και των αγροτών - και ότι έχει παραιτηθεί από το 57% του μισθού του. Ωστόσο, αυτό το μέτρο ήταν ένας δείκτης που καθόρισε το πνεύμα της κυβέρνησής μας: είμαι πρόεδρος, όχι για να κερδίσω περισσότερα χρήματα, αλλά για να εργαστώ περισσότερο για την πατρίδα. Με αυτό το μέτρο [που μείωσε τους μισθούς άλλων εκλεγμένων αξιωματούχων, που δεν μπορούν να πληρωθούν περισσότερο από τον πρόεδρο] η εκτελεστική εξουσία εξοικονόμησε 13.9 εκατομμύρια bolivianos [1.7 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ], που θα είναι η συνεισφορά μας στην απόκτηση 3500 νέων ειδών στον τομέα της εκπαίδευσης , ένας κλάδος που έλαβε για πρώτη φορά μετά από χρόνια αύξηση μισθών 7%, χωρίς πορείες, μπλόκα και άλλες πιέσεις.
Ενότητα με κοινωνικά κινήματα Είπαμε ότι θα κυβερνήσουμε υπακούοντας στο λαό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πραγματοποιήσαμε αυτές τις 30 ημέρες περίπου 300 συναντήσεις με κοινωνικά κινήματα, ιδρύματα και επιχειρήσεις και οργανώσεις πολιτών, ακούγοντας τις προτάσεις τους και διδαχθήκαμε από τις προτάσεις τους. Είμαστε πεπεισμένοι ότι η εδραίωση αυτής της κυβέρνησης και αυτής της διαδικασίας θα είναι δυνατή μόνο με την ενίσχυση της ενότητας μεταξύ κυβέρνησης και κοινωνικών κινημάτων. Γι' αυτό αποδέχτηκα ταπεινά την πρόταση των συντρόφων των cocalero [καλλιεργητών κακάο] να συνεχίσουν να προεδρεύουν στις Έξι Ομοσπονδίες των Τροπικών της Κοτσαμπάμπα. Δεν ντρέπομαι που είμαι πρόεδρος της δημοκρατίας την ίδια στιγμή που είμαι κοινωνικός ηγέτης, γιατί δεν θα αποστασιοποιηθούμε από εκείνους που με τον αγώνα και τις θυσίες τους κατέστησαν δυνατή αυτή την ιστορική αλλαγή.
Στις 21 Φεβρουαρίου εγκρίναμε τον Νόμο των Συνδικάτων για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων σε αυτή τη χώρα που αισθάνονται ότι υφίστανται εκμετάλλευση από την εργασιακή απορρύθμιση. Με την υπεράσπιση των συνδικάτων, οι εργαζόμενοι αυτής της χώρας θα έχουν τα δικαιώματά τους προστατευμένα. Αφήσαμε πίσω μας εκείνα τα χρόνια της καταστολής, των φυλακών και των εγκλεισμών των εργαζομένων που εκλέγονται ηγέτες και υπερασπίζονται τα εργασιακά δικαιώματα.
Συναντηθήκαμε με τους νέους νομάρχες [διοικητές] «που για πρώτη φορά εκλέχθηκαν με λαϊκή ψηφοφορία» προκειμένου να τεθούν οι κανόνες του παιχνιδιού και οι αρμοδιότητες κάθε μιας από τις εξουσίες. Οι νομοί πρέπει να αποτελέσουν την κινητήρια δύναμη της περιφερειακής ανάπτυξης, ακολουθώντας το πλαίσιο που έχει σχεδιάσει η εκτελεστική εξουσία. Όπως έχω πει, είμαστε σαν μια ομάδα που παίζει με φανέλες της Βολιβίας.
Είχαμε επίσης συνομιλίες με τους 327 δημάρχους της χώρας, αναγνωρίζοντας ότι η τοπική εξουσία είναι ο βασικός τόπος των σχέσεων μεταξύ κράτους και πολιτών και ότι οι δήμοι είναι οι χώροι όπου καταρχάς ασχολούνται οι καθημερινές ανάγκες της κοινότητας. Θα διατηρήσουμε μια πολιτική σεβασμού προς τις εκλεγμένες δημοτικές αρχές και μαζί τους θα προωθήσουμε τον πόλεμο κατά της φτώχειας.
Σχεδόν αμέσως μετά την ανάληψη της κυβέρνησης, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μια από τις χειρότερες φυσικές καταστροφές των τελευταίων ετών. Το 25,000% του νομού επλήγη από πλημμύρες, χαλαζοπτώσεις και κατολισθήσεις. Περίπου 26 οικογένειες επλήγησαν. Στις 1 Ιανουαρίου διατάξαμε μια εθνική έκτακτη ανάγκη και συγκαλέσαμε όλους τους διμερείς και πολυμερείς οργανισμούς συνεργασίας για να δημιουργήσουν μια δεξαμενή δωρεών. Χάρη σε αυτήν την πρωτοβουλία, λάβαμε περισσότερα από 14,607 εκατομμύριο δολάρια ΗΠΑ βοήθειας από φιλικές χώρες, γεγονός που μας επέτρεψε να παρευρεθούμε σε 73,025 οικογένειες – XNUMX άτομα – που χρειάζονταν επείγουσα ανθρωπιστική βοήθεια.
Αυτόν τον πρώτο μήνα δείξαμε ότι είναι δυνατό να προχωρήσουμε χωρίς να αλλοιωθεί η μακροοικονομική σταθερότητα και, όχι να απομονωθούμε, τοποθετήσαμε τη Βολιβία στη διεθνή κοινότητα με αξιοπρέπεια και κυριαρχία. Ο αγώνας των κοινωνικών κινημάτων για τη μη πληρωμή του εξωτερικού χρέους και οι εξαγγελίες της Καθολικής Εκκλησίας δεν ήταν μάταιες. Μέχρι τώρα, έχουμε λάβει 100% διαγραφή χρέους με την Ιαπωνία (63 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ) και μέρος του χρέους με την Ισπανία (το οποίο ανέρχεται συνολικά σε περίπου 140 εκατομμύρια δολάρια). Επιπλέον, βρισκόμαστε σε διαδικασία και άλλων ακυρώσεων όπως αυτή σε διαπραγμάτευση με την BID [Inter American Development Bank] στο πλαίσιο του «Προγράμματος ελάφρυνσης του χρέους για τις υπερχρεωμένες χώρες».
Κατά τη διάρκεια του μήνα, δόθηκε προτεραιότητα και στις οδικές συνδέσεις. Με τη βοήθεια του Andean Corporation of Promotion (CAF) και της ιταλικής κυβέρνησης, μπορέσαμε να επισημοποιήσουμε τη χρηματοδότηση 18.5 εκατομμυρίων ευρώ για την έναρξη του έργου του αυτοκινητόδρομου Τολέδο-Ανκαραβί, που αποτελεί μέρος του τμήματος προς Πισίγα και Χιλή. Επίσης, το CAF θα υποστηρίξει τη χρηματοδότηση 89 χιλιομέτρων του αυτοκινητόδρομου Guayaramerin Riberalta, ενός ζωτικού τμήματος που συνδέει τη Λα Παζ και τη Βραζιλία.
Με την είσοδό μας στην κυβέρνηση, συνειδητοποιήσαμε το μέγεθος της διάλυσης των κρατικών επιχειρήσεων και τη συνενοχή ορισμένων ιδιοκτητών επιχειρήσεων που δεν έδειχναν συμπόνια για τη χώρα. Ένα παράδειγμα είναι η περίπτωση του Lloyd Aereo Boliviano [πιλότοι, οι οποίοι έκαναν απεργία για πάνω από μια εβδομάδα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για στοιχεία διαφθοράς και φορολογικής απάτης στη διοίκηση.] Προκειμένου να διασφαλιστεί η υπηρεσία και να αποφευχθούν οι κοινωνικές συνέπειες της κρίσης, βρήκαμε είναι απαραίτητο να παρέμβει στην εταιρεία, της οποίας οι Βολιβιανοί κατέχουν το 48%. Είμαστε ξεκάθαροι ότι ο λαός της Βολιβίας δεν μπορεί να είναι αυτός που κουβαλάει τα χρέη της LAB.
Η εποχή του «κράτους μειοδότη», που υπό τον λόγο των ελεύθερων αγορών χρηματοδότησε ανεύθυνους ιδιοκτήτες επιχειρήσεων σε βάρος της πλειοψηφίας των Βολιβιανών, έχει τελειώσει. Σήμερα η αεροπορική μας εταιρεία άρχισε να πετά ξανά και ένας διοικητικός και οικονομικός έλεγχος θα καθορίσει τα αίτια της κρίσης και θα εντοπίσει τους υπεύθυνους. Ένας από τους στόχους της λαϊκής μας κυβέρνησης είναι να βάλει τέλος στην ατιμωρησία.
Με την αναβολή του διαγωνισμού του Mutun [ορυχεία σιδήρου και μαγγανίου στη Σάντα Κρουζ], προκειμένου να τον μελετήσουμε και να τον επαναδιατυπώσουμε, τελειώσαμε τη μεγάλη εποχή entreguista που κράτησε περισσότερα από 180 χρόνια και ξεκινάμε ένα στάδιο υπεράσπισης των εθνικών συμφερόντων. Πήραμε την απόφαση να αναβάλουμε για 90 ημέρες τον διαγωνισμό, αφού μελετήσαμε τις εκθέσεις από τη διυπουργική επιτροπή, την τεχνική επιτροπή και τη δικαστική επιτροπή. Με τον νέο διαγωνισμό και τις νέες συμβάσεις θα μπορέσουμε να βελτιώσουμε το εισόδημα για το κράτος, να κατασκευάσουμε την πρώτη χαλυβουργία στη Βολιβία -- μέσω της εκβιομηχάνισης του σιδήρου -- και να διατηρήσουμε το περιβάλλον με την αντικατάσταση του άνθρακα για το φυσικό αέριο ως πηγή ενέργειας. Θέλω να ευχαριστήσω τα κοινωνικά και αστικά κινήματα της ανατολής για την κατανόηση και την υποστήριξη της απόφασής μας.
Συνεργάτες όχι αφεντικά Αυτή η νέα εθνικιστική φάση στη διαχείριση των φυσικών μας πόρων έχει ως βασική βάση την εθνικοποίηση των υδρογονανθράκων. Σε επανενώσεις με επιχειρήσεις και χώρες που έχουν συμφέροντα σε αυτόν τον τομέα, έχουμε εδραιώσει ξεκάθαρα τη θέση μας ότι «η Βολιβία χρειάζεται συνεργάτες και όχι αφεντικά».
Οι κύριες διεθνικές εταιρείες αποδέχθηκαν τη θέση της μεγάλης πλειοψηφίας των Βολιβιανών και κατέστησαν σαφές ότι θα συνεχίσουν να επενδύουν βάσει ενός νέου δικαστικού κώδικα που εγγυάται την εθνική κυριαρχία. Από την άλλη πλευρά, η επανίδρυση της YPFB [της κρατικής εταιρείας πετρελαιοειδών] «κάποτε το καμάρι των Βολιβιανών» βαδίζει προς τα εμπρός.
Επίσης, ανακτούμε την ικανότητα λήψης κυρίαρχων αποφάσεων από το κράτος σε σχέση με την καλλιέργεια κόκας. Αυτή η κυβέρνηση των κοινωνικών κινημάτων και των εθνικών πλειοψηφιών έχει αποδείξει ότι η συμμετοχή των πραγματικών campesinos είναι απαραίτητη για τον στόχο του εθελοντικού εξορθολογισμού της καλλιέργειας, στο πλαίσιο της ολοκληρωμένης ανάπτυξης, ακολουθώντας τον στόχο της «μηδενικής διακίνησης ναρκωτικών», αλλά όχι «μηδέν κόκα». Η επόμενη μελέτη με τη συνεργασία της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα καθορίσει το πραγματικό μέγεθος της νόμιμης αγοράς κόκας. Παράλληλα με αυτό, έχουμε αρχίσει να προωθούμε τη διεθνή αποποινικοποίηση του φύλλου κόκας στη φυσική του κατάσταση, κάτι που θα επέτρεπε την εκβιομηχάνιση και την εξαγωγή του.
Αντικατοπτρίζοντας τις φιλοδοξίες των Βολιβιανών, υποβάλαμε στο κοινοβούλιο μια πρόταση νόμου για τη σύγκληση Συντακτικής Συνέλευσης με επαρκείς εξουσίες για την αλλαγή της Βολιβίας. Στις 2 Ιουλίου θα πρέπει να ψηφίσουμε και στις 6 Αυγούστου θα πρέπει να εγκαινιαστεί η συνέλευση στο Σούκρε. Θα προωθήσουμε ένα έργο που θα εγγυάται το δικαίωμα «ένα άτομο, μία ψήφος» και η άμεση ψήφος. Επιπλέον, προτείνουμε να εκλέγονται νέοι άνω των 18 ετών, καθώς και το 50% να είναι γυναίκες.
Συνοδοιπόροι και συνοδοιπόροι, όπως είπα στο Tiwanaku [στις 21 Ιανουαρίου στην ορκωμοσία της προεδρίας των ιθαγενών], αν δεν προχωρώ αρκετά, τότε πιέστε με. Είμαστε όλοι εμείς που έχουμε το καθήκον να μετατρέψουμε την κληρονομιά μας από τον νεοφιλελευθερισμό και την αποικιοκρατία σε μια πατρίδα για όλους, και αυτόν τον πρώτο μήνα διακυβέρνησης έχουμε αρχίσει να βαδίζουμε σταθερά προς αυτή την κατεύθυνση.
[Μετάφραση από τον Federico Fuentes, ανταποκριτή του Green Left Weekly με έδρα τη Βολιβία ενόψει των εκλογών του Δεκεμβρίου.]
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά