Πριν από ένα χρόνο Ο Χαμίντ Καρζάι ανακηρύχθηκε επανεξελέγη ως πρόεδρος του Αφγανιστάν, τερματίζοντας μια εκλογή που δεν είχε καμία νομιμότητα στα μάτια των απλών Αφγανών. Οι προεδρικές εκλογές του περασμένου έτους ήταν μια νοθεία, με γέμιση ψηφοδελτίων, εξαγορές ψήφων και μαζική διαφθορά που αναφέρθηκαν από τα μέσα ενημέρωσης του κόσμου. Ακόμα κι αν η ανεξάρτητη εκλογική επιτροπή δεν είχε ακυρώσει τον προγραμματισμένο επαναληπτικό γύρο μεταξύ του Καρζάι και του κύριου αντιπάλου του, Αμπντουλάχ Αμπντουλά, θα αντιπροσώπευε μόνο μια επιλογή του «ίδιου γάιδαρου με νέα σέλα». Οι άνθρωποι δεν είχαν κανένα κίνητρο να συμμετάσχουν καθώς γνώριζαν ότι και οι δύο κύριοι υποψήφιοι δεν θα έφερναν τίποτα θετικό για τον Αφγανιστάν.
Ο Καρζάι είχε χάσει τη δημοτικότητά του πριν από τις εκλογές του 2009. Αυτό οφειλόταν στη διαρκώς αυξανόμενη διαφθορά της κυβέρνησης, στα ατελείωτα εγκλήματα των πολλών φονταμενταλιστών και πολέμαρχων στο καθεστώς του και στα οικονομικά σκάνδαλα και διαφθορά των αδελφών του. Στην Κανταχάρ οι άνθρωποι άρχισαν να αποκαλούν ακόμη και τον Αχμέντ Ουάλι Καρζάι τον «μικρό Μπους», μετά τον μισητό πρόεδρο των ΗΠΑ.
Η συντριπτική πλειοψηφία των Αφγανών έχει χάσει κάθε ελπίδα στον Καρζάι. Για εμάς τα λόγια και οι πράξεις του δεν έχουν καμία αξία, και αυτό περιλαμβάνει τις τελευταίες του «ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις» και άλλα μέτρα. Συμπεριλαμβανομένων δολοφόνων όπως Ο Μουλάς Ομάρ και ο Γκιουλμπουντίν Χεκματιάρ στην κυβέρνηση δεν πρόκειται για διαπραγματεύσεις για την ειρήνη, αλλά για την ολοκλήρωση του δεκαετούς κύκλου του πολέμαρχου και του φονταμενταλισμού.
Είναι σημαντικό να πούμε ότι αυτές οι λεγόμενες εκλογές δεν έχουν βλάψει το Αφγανιστάν τόσο όσο οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ, με τους βομβαρδισμούς και την κατοχή τους. Wikileaksέχει αποκαλύψει μέρος της αλήθειας σχετικά με τον φόρο των αμάχων αυτού του πολέμου εναντίον του αφγανικού και του ιρακινού λαού. Οι Αφγανοί θεωρούν υπεύθυνες για αυτά τα εγκλήματα πολέμου τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ και την μαριονέτα τους Καρζάι. Ισχυρίζονται ότι πολεμούν την τρομοκρατία, αλλά στην πραγματικότητα είναι οι μεγαλύτεροι τρομοκράτες στα μάτια του λαού μας λόγω των εγκλημάτων και των θηριωδιών τους.
Δυστυχώς, ο αφγανικός λαός δεν είναι ακόμη αρκετά δυνατός για να διώξει τις ΗΠΑ, να ανατρέψει την κυβέρνηση της μαφίας του Καρζάι και να βάλει τέλος στα εγκλήματα των Ταλιμπάν και άλλων φονταμενταλιστών. Η ιστορία μας αποδεικνύει ότι αυτή η αντίσταση στην κατοχή θα συνεχιστεί μέχρι να κερδίσουμε την ελευθερία μας. Μέχρι να εκδιωχθούν τόσο οι ΗΠΑ όσο και οι φονταμενταλιστές – τόσο της Βόρειας Συμμαχίας όσο και των Ταλιμπάν – από την εξουσία στο Αφγανιστάν, δεν μπορούμε να δούμε ένα λαμπρό μέλλον. Έχουν περάσει περισσότερα από πέντε χρόνια από την εκλογή μου στο αφγανικό κοινοβούλιο. Η εμπειρία μου από αυτή τη «δημοκρατική διαδικασία» ήταν να βλέπω το μικρόφωνό μου να κόβεται και να απειλούμαι με θάνατο από άλλους βουλευτές – πολλοί από τους οποίους συνεργάστηκαν για να με απομακρύνουν παράνομα από τη θέση μου. Η περίπτωσή μου από μόνη της είναι αρκετή για να αποδείξει ότι τα δικαιώματα των γυναικών στο Αφγανιστάν δεν έχουν πραγματικά διασφαλιστεί – η κατάστασή μας απλώς επικαλέστηκε για να δικαιολογήσει τον πόλεμο.
Στην πραγματικότητα, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ένα άλλο έγγραφο που αποκάλυψε το Wikileaks νωρίτερα φέτος: ένα έγγραφο της CIA που αξιολογούσε τη δυτική κοινή γνώμη για τον πόλεμο που συνιστούσε τη χρήση "μαρτυρίες Αφγανών γυναικών" εκφράζοντας φόβο για ανάληψη της κυριαρχίας των Ταλιμπάν σε περίπτωση αποχώρησης του ΝΑΤΟ. Μια ιστορία εξωφύλλου του Time με την παραμορφωμένη Bibi Aisha ήταν ένα ξεκάθαρο παράδειγμα χρήσης της δεινής κατάστασης των γυναικών ως πολεμικής προπαγάνδας. Ο τίτλος – «Τι θα συμβεί αν φύγουμε από το Αφγανιστάν» – θα μπορούσε ή θα έπρεπε να ήταν «Τι συμβαίνει όσο βρισκόμαστε στο Αφγανιστάν», επειδή τα εγκλήματα ακρωτηριασμού, βιασμού και δολοφονίας κατά γυναικών είναι συνηθισμένα σήμερα.
Πολλοί πολέμαρχοι και διοικητές που ευθυγραμμίζονται με το ΝΑΤΟ και τον Καρζάι εκτελούν τα σεξιστικά, μισογυνικά εγκλήματά τους ατιμώρητα. Ο Time θα μπορούσε, για παράδειγμα, να είχε κάνει ένα εξώφυλλο καταδικάζοντας το νόμος που υπεγράφη από τον Καρζάι το 2009 που νομιμοποίησε εγκλήματα κατά σιιτών γυναικών, ή για τα συγκλονιστικά επίπεδα γυναικών που αυτοκτονούν με αυτοπυρπόληση.
Είχαμε άλλες λεγόμενες βουλευτικές εκλογές τον Σεπτέμβριο, αλλά επέλεξα να μην κατέβω. Οποιαδήποτε ελπίδα είχα να χρησιμοποιήσω την κάλπη για να επιτύχω την αλλαγή στο Αφγανιστάν έχει φύγει. Όπως και η περσινή προεδρική ψηφοφορία, Οι εκλογές του Σεπτεμβρίου ήταν γεμάτες αγοραπωλησίες ψήφων – μία επαρχία, Πακτικά, ανέφερε συμμετοχή 626%. Κάτι τέτοιο είναι ο λόγος που οι εκλογές στο Αφγανιστάν προ πολλού έγιναν ένα κακόγουστο αστείο.
Σήμερα γίνονται εκλογές στις ΗΠΑ και έχουν περάσει δύο χρόνια από την εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα στην προεδρία. Η αύξηση των στρατευμάτων του έχει φέρει μόνο ένα κύμα βίας και η επέκταση του πολέμου στο Πακιστάν έχει στοιχίσει πολλές αθώες ζωές. Ο Ομπάμα υποσχέθηκε «ελπίδα» και «αλλαγή», αλλά οι Αφγανοί έχουν δει μόνο αλλαγή προς το χειρότερο. Εδώ θεωρείται πλέον ως «δεύτερος Μπους».
Η μόνη αλλαγή που μπορεί να μας κάνει να ελπίζουμε για το μέλλον είναι η ενίσχυση και η επέκταση ενός εθνικού αντιφονταμενταλιστικού και δημοκρατικού κινήματος. Ένα τέτοιο κίνημα μπορεί να οικοδομηθεί μόνο από Αφγανούς. Και ενώ θέλουμε την υποστήριξη και την αλληλεγγύη του κόσμου, ούτε χρειαζόμαστε ούτε θέλουμε τις δυνάμεις κατοχής του ΝΑΤΟ.
Ο Malalai Joya είναι Αφγανός πολιτικός και πρώην εκλεγμένος βουλευτής από την επαρχία Farah. Το τελευταίο της βιβλίο είναι το Raising My Voice
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά