Αγαπητέ κύριε Μπρουκς,
Στο άρθρο γνώμης σας στις 15 Ιανουαρίου 2010 Οι Νιου Γιορκ Ταιμς, «Η υποκείμενη τραγωδία», παρουσιάζετε αυτό που φαίνεται να πιστεύετε ότι είναι μια τολμηρή εκτίμηση της κατάστασης στην Αϊτή και αυτό που σίγουρα γνωρίζετε είναι μια προκλητική σύσταση για το μέλλον της Αϊτής. Προσφέρετε επίσης μερικές συμβουλές στον Πρόεδρο Ομπάμα. Για να τηρήσει επιτυχώς την υπόσχεσή του προς τον λαό της Αϊτής ότι «δεν θα εγκαταλειφθούν» ούτε θα «ξεχαστούν», ο Πρόεδρος, λέτε, πρέπει «να αναγνωρίσει μερικές δύσκολες αλήθειες». Αυτό που ακολουθεί, ωστόσο, είναι τόσο συγκλονιστικά αγνοώντας την ιστορία και τον πολιτισμό της Αϊτής και είναι τόσο διαποτισμένο από τη γλώσσα και την ιδεολογία του πολιτιστικού ιμπεριαλισμού που δεν υπάρχουν πολύτιμες «αλήθειες». Επιτρέψτε μας, λοιπόν, να σας παρουσιάσουμε μερικές πιο ακριβείς αλήθειες.
Πρώτον, η Αϊτή δεν αποτελεί ξεκάθαρη περίπτωση αποτυχίας της διεθνούς βοήθειας να επιτύχει τη μείωση της φτώχειας. Σχεδόν για ολόκληρη την ύπαρξή της η Αϊτή έχει επωμιστεί ένα φορτίο τεράστιου διεθνούς χρέους. Ο λαός της Αϊτής είχε το θράσος να σπάσει τις αλυσίδες του και να κηρύξει την ανεξαρτησία του το 1804, αλλά αργότερα αναγκάστηκε από τη Γαλλία να ξανααγοράσει την ελευθερία του για 150 εκατομμύρια φράγκα, ένα βάρος που η χώρα έπρεπε να κουβαλήσει σε όλη τη διάρκεια του εικοστού αιώνα.
Επιπλέον, η «βοήθεια» που έλαβε η Αϊτή από τον ισχυρό γείτονά της στο Βορρά δεν ήταν ποτέ η μορφή που θα βοηθούσε τη χώρα να μειώσει τη φτώχεια ή να επιτύχει ουσιαστική ανάπτυξη. Στις αρχές του εικοστού αιώνα η αρχή της «βοήθειας» που έλαβε η Αϊτή από τις Ηνωμένες Πολιτείες ήρθε με τη μορφή μιας βάναυσης στρατιωτικής κατοχής που διήρκεσε από το 1915 έως το 1934. Μετά την άνοδο του «Papa Doc» Duvalier στην εξουσία, «βοήθεια» σήμαινε βοήθεια σε έναν αδίστακτο (αλλά βολικά αντικομμουνιστής) δικτάτορας. Οι ΗΠΑ έδωσαν στον Duvalier 40.4 εκατομμύρια δολάρια τα πρώτα τέσσερα χρόνια στην εξουσία, ανέστειλαν για λίγο τη στρατιωτική και οικονομική βοήθεια στον δικτάτορα το 1963, αλλά συνέχισαν λίγο αργότερα, αποκαθιστώντας την πλήρη στρατιωτική και οικονομική βοήθεια στον Duvalier μέχρι το 1969. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και του 1980 όταν « Ο Baby Doc» Duvalier ήταν στο τιμόνι, η «βοήθεια» των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων διεθνών οργανισμών απέτυχε να μειώσει τη φτώχεια, αλλά πλούτισε τους ξένους επενδυτές στη νεόδμητη βιομηχανία συναρμολόγησης. Οι οικονομικές πολιτικές που επέβαλαν οι ΗΠΑ στην Αϊτή αποδεκάτισαν τη γεωργία της προς όφελος της αμερικανικής γεωργίας ενώ οδήγησαν τους αγρότες της Αϊτής στο Πορτ-ο-Πρενς και σε άλλες πόλεις όπου βρήκαν λίγες θέσεις εργασίας και σπάνιες κατοικίες. Τέσσερα χρόνια μετά την αποχώρηση του Baby Doc, ο λαός της Αϊτής αποφάσισε να βοηθήσει τον εαυτό του εκλέγοντας δημοκρατικά έναν νέο ηγέτη, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες βοήθησαν τον Jean-Bertrand Aristide
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά