Μια απίθανη συμμαχία τεσσάρων κρατών συγχωνεύεται για να αντιταχθεί στην προέλαση του ISIS στο Ιράκ. Αλλά η ομάδα μπορεί να μην περιμένει να αμφισβητηθεί.
Ο επαναφορτισμένος πόλεμος στο Ιράκ που ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2014 προχωρά προς τον δεύτερο μήνα του. Ένα αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό αυτής της φάσης είναι ο σχηματισμός ενός σε μεγάλο βαθμό ανομολόγητου συνασπισμού τεσσάρων κρατών που αντιτίθενται στην εκ των προτέρων του ακραίου Sunni παραστρατιωτικούς σε μεγάλο μέρος του βορειοδυτικού Ιράκ.
Η εμπλοκή του Ιράν είναι αρκετά σαφής: ανώτεροι αξιωματικοί των Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν (IRGC) δραστηριοποιούνται στη Βαγδάτη και ιρανικά αναγνωριστικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη (και υποθετικώς μαχητικά αεροπλάνα) χρησιμοποιούνται για να βοηθήσουν τις ταραγμένες ένοπλες δυνάμεις του Ιράκ. Η Συρία είναι επίσης ενεργή, με την αεροπορία του Μπασάρ αλ Άσαντ να διεξάγει διακεκομμένες (και ίσως σε μεγάλο βαθμό συμβολικές) επιθέσεις εναντίον στόχων του ISIL εντός του Ιράκ.
Αυτό αντανακλά μια αλλαγή στη θέση του καθεστώτος Άσαντ. Οσο HEAT θα μπορούσε να θεωρηθεί κάτι περισσότερο από ένα ερεθιστικό στη Συρία (ακόμα και αν καταλάμβανε σημαντικό έδαφος), η ομάδα είχε μια προπαγανδιστική αξία για τη Δαμασκό, η οποία θα μπορούσε να προβάλει μια εικόνα σταθερότητας απέναντι στο ριζοσπαστικό Ισλάμ και ακόμη και να εξασφαλίσει τη σιωπηρή αποδοχή από τις δυτικές κυβερνήσεις κατά τη διάρκεια.
Τώρα που το ISIL κατακτά ισχυρότερη και πιο σίγουρος – συμβολίζεται σε αυτόδήλωση ενός «Ισλαμικού Κράτους» στα εδάφη που ελέγχει – η πιθανή πρόκληση για την ασφάλεια της Δαμασκού καθώς και της Βαγδάτης είναι προφανής. Ως εκ τούτου, ο Άσαντ μπορεί να συνεχίσει να ενθαρρύνει περιοδικές διασυνοριακές αεροπορικές επιδρομές, αλλά θα εργαστεί σκληρότερα για να βλάψει το ISIL στη Συρία.
Η καθυστερημένη βάρδια
Οι δύο άλλες πολιτείες σε αυτήν την εξαιρετική αντι-ISIL συμβολή είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία.
Οι δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών στην περιοχή επεκτείνονται σταθερά, αν και παραμένει δύσκολο να διακρίνει κανείς πλήρως έκταση ανάπτυξη προσωπικού στο Ιράκ. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο ότι αρκετές χιλιάδες Αμερικανοί στο Ιράκ βρίσκονταν ήδη στο Ιράκ πριν ξεσπάσει ο νέος πόλεμος – συμπεριλαμβανομένων διπλωματών, τεχνικών όπλων και ιδιωτικών στρατιωτικών εργολάβων. Είναι σίγουρο, ωστόσο, ότι τρεις ακόμη ομάδες στρατιωτικού προσωπικού εισέρχονται τώρα στο Ιράκ.
Το πρώτο αποτελείται από άτομα ασφαλείας (πιθανώς περίπου 300 συνολικά)ανατεθεί να φυλάει διπλωμάτες και πολίτες· το δεύτερο (τουλάχιστον 100) για τη διαφύλαξη του αεροδρομίου της Βαγδάτης, μεταξύ των οποίων πιθανώς εξειδικευμένα πληρώματα ελικοπτέρων διαθέσιμα για την ανάκτηση του πληρώματος (η πιθανή ανάγκη τονίζεται από το ναυτικό των ΗΠΑ τακτικός Αναγνωριστικές εξορμήσεις F-18 από το USS George HW Bushμεταφορέας στον Περσικό Κόλπο).
Η τρίτη ομάδα είναι στρατεύματα, κυρίως προσωπικό των ειδικών δυνάμεων, που στάλθηκαν στη Βαγδάτη και αλλού για να ενισχύσουν τις ιρακινές κυβερνητικές δυνάμεις στις επιχειρήσεις τους. Το βασικό σημείο εδώ είναι ότι η γενική αρχή, η Κεντρική Διοίκηση των ΗΠΑ, υπολογίζει ότι η λειτουργία του είναι απίθανο να αποφέρει αποτελέσματα για αρκετές εβδομάδες (βλ. Daniel Wasserbly, «Οι ΗΠΑ αξιολογούν την αποστολή στο Ιράκ, εξετάζουν στρατιωτικές επιλογές", Jane's Defense Weekly, 2 Ιούλιος 2014).
Το αμερικανικό προσωπικό μπορεί ήδη να συμβουλεύει τα στρατεύματα του ιρακινού στρατού στην αδιέξοδη προσπάθειά τους να ανακαταλάβουν την πόλη του Τικρίτ, μια πολιτική ανάγκη για την κυβέρνηση του Νούρι αλ-Μαλίκι να αποδείξει ότι φαίνεται ότι έκανε κάτι για ναδιεύθυνση μια στρατιωτική καταστροφή. Αλλά ο αμερικανικός στρατός έχει μια πιο μακροπρόθεσμη άποψη για το έργο του στο Ιράκ.
Η Ρωσία ολοκληρώνει αυτόν τον απίθανο συνασπισμό κατά του ISIS. Η κύρια εμπλοκή της μέχρι τώρα είναι η πρόβλεψη ενός αριθμού Su-25 Βάτραχος αεροσκάφη επίθεσης εδάφους. οSu-25 είναι ένα στιβαρό αν και σχετικά αργό αεροσκάφος της δεκαετίας του 1970, περίπου ανάλογο με αυτό των ΗΠΑ Α-10 Warthog (αν και λιγότερο βαριά οπλισμένοι). Αναπτύχθηκε ευρέως από την ιρακινή αεροπορία στο πόλεμος με το Ιράν (1980-88), και χρησιμοποιήθηκε από τη σοβιετική αεροπορία στους δύο πολέμους της Τσετσενίας (1994-96 και 1999-2002).
Λίγοι αν επέζησαν στην ιρακινή αεροπορία μετά από 1991 πόλεμος; Έτσι, έχει περάσει σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα από τότε που οποιοσδήποτε Ιρακινός πιλότος πέταξε αυτό το αεροσκάφος – το οποίο όπως όλα τα αεροσκάφη επίθεσης εδάφους απαιτεί ιδιαίτερες δεξιότητες και πολλή εξάσκηση. Το συμπέρασμα είναι ότι εάν τα Su-25 είναι μεταχειρισμένος κατά του ISIL και άλλων πολιτοφυλακών τις επόμενες εβδομάδες, είναι σχεδόν βέβαιο ότι Ρώσοι πιλότοι θα τους πετάξουν.
Έτσι, τόσο οι αμερικανικές όσο και οι ρωσικές δυνάμεις προετοιμάζονται να βοηθήσουν την κυβέρνηση Μαλίκι σε αρκετά σημαντικό επίπεδο και μπορεί ακόμη και να συνεργαστούν πιο στενά από ό,τι είτε η Ουάσιγκτον είτε η Μόσχα θέλουν να αναγνωρίσουν. Πράγματι, αυτό μπορεί να συμβαίνει ήδη: οι εκατό Αμερικανοί στρατιώτες που εισήχθησαν για να βοηθήσουν στην προστασία του αεροδρομίου της Βαγδάτης θα φρουρούν την ίδια βάση από την οποία ήδη πετούν Su-25, χωρίς αμφιβολία με Ρώσους πιλότους.
Τις επόμενες εβδομάδες
Αν ο πόλεμος είναι δημιουργία περίεργες συμμαχίες, ένα ζήτημα των χρονοδιαγραμμάτων μπορεί επίσης να γίνει επίκαιρο καθώς εξελίσσονται τα γεγονότα. Ούτε η υποστήριξη των ΗΠΑ και της Ρωσίας προς το Ιράκ, ούτε κάποια από το Ιράν, θα έχουν μεγάλη επίδραση στην κατάσταση μέχρι τα μέσα Ιουλίου. Αυτό σημαίνει ότι το ISIL σχεδιαστές έχουν ένα σύντομο παράθυρο ευκαιρίας να εδραιώσουν τα πρόσφατα κέρδη τους. Αρκετές πηγές αναφέρουν ότι το ISIL έχει ήδη ομάδες στη δυτική Βαγδάτη για να βοηθήσουν οποιαδήποτε επίθεση στην πόλη (βλ.Η Κρίση του Ιράκ [Μέρος 111]: Κινδυνεύει η Βαγδάτη;", 30 Ιουνίου 2014).
Οι επόμενες δύο εβδομάδες, λοιπόν, είναι μια εξαιρετικά επικίνδυνη περίοδος (βλ. Borzou Daragahi, «Η πρωτεύουσα του Ιράκ περιμένει με νευρικότητα την επίθεση του ISIS" Financial Times, 1 Ιουλίου 2014). Ο στόχος οποιασδήποτε επίθεσης του ISIS δεν θα είναι να πάρει τον έλεγχο ολόκληρης της πόλης, γιατί Σιί Οι πολιτοφυλακές στις περιοχές της ανατολικής Βαγδάτης είναι αρκετά ισχυρές για να το αμφισβητήσουν. Αντίθετα, θα είναι να βλάψει και να αποθαρρύνει το καθεστώς σε βαθμό που η Βαγδάτη δεν μπορεί να αποτρέψει την εδραίωση του Ισλαμικού Κράτους.
Αυτό το αποτέλεσμα θα έδινε στο ISIS μια περαιτέρω πνοή. Θα ήταν επίσης ευπρόσδεκτο από πολλούς στην περιοχή, ιδίως από τη Σαουδική Αραβία. Αλλά δεν θα ήταν παρά ένα προσωρινό κέρδος σε έναν πόλεμο που μπορεί να έχει ακόμη πολύ πιο τρομακτικές ανθρώπινες συνέπειες.
Ο Paul Rogers είναι καθηγητής στο τμήμα ειρηνικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Μπράντφορντ, στη βόρεια Αγγλία. Αυτός είναι της ανοιχτής Δημοκρατίας συντάκτης διεθνούς ασφάλειας και γράφει μια εβδομαδιαία στήλη για την παγκόσμια ασφάλεια από τις 28 Σεπτεμβρίου 2001· γράφει επίσης μια μηνιαία ενημέρωση για το Ερευνητική Ομάδα της Οξφόρδης. Τα βιβλία του περιλαμβάνουν Γιατί χάνουμε τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας (Polity, 2007), και Χάνοντας τον έλεγχο: Παγκόσμια ασφάλεια στον 21ο αιώνα (Pluto Press, 3η έκδοση, 2010). Είναι στο twitter στη διεύθυνση: @ProfPRogers
Σχετικό βίντεο που προστέθηκε από τον Juan Cole
BBC News Το Ιράκ «παραλαμβάνει ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη» για να πολεμήσει τους αντάρτες
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά