Όπως αναφέρθηκε σε μερικά από τα σχόλιά μου στο ZNet, κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής 1941-1944 στην Ελλάδα επικράτησε λιμός στην Αθήνα, το 1941, που στοίχισε τη ζωή από την πείνα περίπου 200,000 Ελλήνων. Εκείνη την εποχή υπήρχε η φήμη [;] ότι οι Ιταλοί κατακτητές έτρωγαν τις γάτες της Αθήνας ως… λιχουδιά. Δεν νομίζω ότι οι Έλληνες, γενικά, έτρωγαν γάτες ή σκύλους, ακόμη και όταν πέθαιναν από την πείνα. Δεν το έκανα και επέζησα.
Μια από τις πιο ειλικρινείς δημοσιογραφικά εφημερίδες στην Ελλάδα είναι η σατιρική εβδομαδιαία εφημερίδα «Το Ποντίκι». Ξεκίνησε το 1979 από τον Κώστα Παπαϊωάννου ως μια σχεδόν μονοπρόσωπη προσπάθεια και εξελίχθηκε στην πιο έγκυρη εφημερίδα της Ελλάδας. Τρεις από τους ανθρώπους του ZNet έχουν ήδη γνωρίσει τον Κώστα στο νησί της Αίγινας όπου ζει πλέον συνταξιούχος. Έγραφα για το «Το Ποντίκι» τις δύο πρώτες δεκαετίες έκδοσής του. Το χαρτί το ανέλαβαν άλλοι μετά τη συνταξιοδότηση του Κώστα.
Σήμερα, 6 Ιανουαρίου 2011, εβδομήντα χρόνια μετά την υποκίνηση της πείνας από τους Ναζί, πήγα στο περίπτερο της γειτονιάς μου και αγόρασα «Το Ποντίκι» αυτής της εβδομάδας. Στη σελίδα 3 ο τίτλος λέει: «ΣΟΚ: Αρπάζουν και τρώνε σκυλιά».
Το άρθρο περιγράφει την απίστευτη κατάσταση σε μια γειτονιά της Αθήνας όπου οι μετανάστες που έχουν κατακλύσει την περιοχή έχοντας φτάσει στο χαμηλότερο σημείο της μιζέριας και της πείνας αρπάζουν και τρώνε τις γάτες και τα σκυλιά της γειτονιάς. τα αδέσποτα ή τα κατοικίδια των Ελλήνων κατοίκων. Οι Έλληνες κάτοικοι το αντιλήφθηκαν σταδιακά, καθώς παρατήρησαν ότι οι αδέσποτες γάτες και τα σκυλιά εξαφανίζονταν.
Συμβαίνει ότι το σπίτι του παππού μου από τη μητέρα βρίσκεται σε αυτήν την περιοχή. Το σπίτι είναι παλιό που χτίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα και ήταν ακατοίκητο. Όλα αυτά τα χρόνια στις σπάνιες επισκέψεις μου στο εγκαταλελειμμένο σπίτι παρατηρούσα ότι στο πεζοδρόμιο κάποιες τρυφερές κυρίες της γειτονιάς έβαζαν πιάτα γεμάτα γατοτροφή για τις γάτες που είχαν πολλαπλασιαστεί αφού βρήκαν καταφύγιο στο εγκαταλελειμμένο σπίτι.
Αφού διάβασα το άρθρο, μου έκανε εντύπωση, για πρώτη φορά, ότι κατά τις επισκέψεις μου τον περασμένο χρόνο δεν υπήρχαν πιάτα για τις γάτες στο πεζοδρόμιο. Δεν υπήρχαν πια γάτες.
Το άρθρο συνεχίζει περιγράφοντας την ίδια, αν όχι χειρότερη, κατάσταση με τους λιμοκτονούντες μετανάστες να τρώνε γάτες και σκύλους στην ελληνική ύπαιθρο. Επίσης, στα χωριά μετανάστες εισβάλλουν σε σπίτια και το μόνο που κλέβουν είναι φαγητό!
Στην Πάτρα, το ελληνικό λιμάνι ακριβώς απέναντι από την Ιταλία, υπάρχουν εκατοντάδες Αφγανοί, Ιρακινοί, Πακιστανοί κ.λπ. που πολεμούν ο ένας τον άλλον προσπαθώντας να φτάσουν στην Ιταλία κρυφά στα φορτηγά που μεταφέρονται στην Ιταλία.
[Σημείωση: Για να καταλάβετε την ανηθικότητα που εξαπλώνεται σε αυτόν τον πλανήτη από τις ευσεβείς και θεοσεβείς ελίτ των ΗΠΑ και του Ισραήλ, ενημερωθείτε ότι η ελεγχόμενη από τις ΗΠΑ ελληνική αστυνομία (τα συνηθισμένα γουρούνια) στα χαρτιά ταυτότητας ορισμένων Αφγανών, Ιρακινών κ.λπ. ότι η εθνικότητα τους είναι παλαιστινιακή, οπότε όταν πολεμούν ο ένας τον άλλον στην Πάτρα για να φτάσουν στην Ιταλία, μπορεί κανείς να το κατηγορήσει στους Παλαιστίνιους. Πριν από πολλά χρόνια ένας γείτονας του πατέρα μου, ένας υψηλόβαθμος Έλληνας αστυνομικός, με καυχιόταν κυνικά ότι ήταν αρκετά έξυπνος για να διαλέξει τη σωστή πλευρά. η πλευρά των ΗΠΑ.]
Ζω σε αυτή τη χώρα εδώ και 80 χρόνια. Οι συμπολίτες μου και εγώ δεν μπορούσαμε ποτέ [επαναλαμβάνω: ποτέ] να φανταστούμε ότι το έτος 2011 χιλιάδες άνθρωποι από το Αφγανιστάν, το Ιράκ, το Πακιστάν κ.λπ., θα μπορούσαν να περπατήσουν στους δρόμους της Αθήνας και να φάνε τις γάτες και τα σκυλιά της πόλης. Δεν μπορούμε να μην φανταστούμε ότι με κάποιο τρόπο υπάρχουν ακόμα Ναζί, ή επίγονοι των Ναζί που περπατούν σε αυτή τη γη.
Οι περισσότεροι Έλληνες, όχι μόνο της γενιάς μου αλλά και των επόμενων, γνώριζαν το Αφγανιστάν, το Ιράκ κλπ, μόνο ως γεωγραφικές οντότητες. Πώς ήρθαν στην Αθήνα για να φάνε τις γάτες και τα σκυλιά;
Αυτό που ακολουθεί απευθύνεται στους απλούς Αμερικανούς που διατήρησαν ακόμη την ανθρώπινη αξιοπρέπειά τους:
Αγνοώντας τι κάνουν οι αμερικανικές ελίτ στους λαούς του κόσμου από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στο όνομα του αμερικανικού λαού, ας σταθούμε λίγο στο τι έχει κάνει η οικογένεια Κλίντον και η οικογένεια Μπους. Ο Μπους (ο πατέρας) επιτέθηκε στο Ιράκ σκοτώνοντας εκατοντάδες χιλιάδες. Ο Κλίντον βομβάρδιζε το Ιράκ για χρόνια σκοτώνοντας χιλιάδες και εξοντώνοντας μισό εκατομμύριο βρέφη μέσω του εμπάργκο του (το οποίο σύμφωνα με τη Μαντλίν Ολμπράιτ, την υπουργό Εξωτερικών του, «άξιζε τον κόπο»). Ο Μπους (γιος) κατέστρεψε το Αφγανιστάν και το Ιράκ σκοτώνοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους (κυρίως αμάχους) και έχει αποσταθεροποιήσει το Πακιστάν σε πολύ επικίνδυνο σημείο. Ο Ομπάμα, ο μαύρος Πρόεδρος των ΗΠΑ, συνεχίζει τις καλοπροαίρετες πράξεις των προκατόχων του μέσω drones υψηλής τεχνολογίας, προστατεύοντας έτσι τις ζωές νεαρών στρατιωτικών των ΗΠΑ.
Όπως ήταν αναμενόμενο μερικοί από τους νέους του Αφγανιστάν, του Ιράκ και του Πακιστάν, ίσως οι πιο θαρραλέοι, για να επιζήσουν από την επίθεση των ΗΠΑ κατέληξαν στους δρόμους της Αθήνας και των ελληνικών χωριών και τώρα για να επιβιώσουν τρώνε τις γάτες και τα σκυλιά της χώρας.
Ως Αμερικανοί, δεν έχετε βιώσει ποτέ πώς νιώθει ένας άνθρωπος όταν περιμένει να τον βομβαρδίσουν αεροπλάνα που πετούν χιλιάδες πόδια στον ουρανό πάνω από το σπίτι του. Εκατομμύρια άνθρωποι σε αυτή τη γη έχουν βιώσει αυτό το συναίσθημα, γιατί τα παραπάνω άτομα, ο Κλίντον, οι Μπους κ.ά., προσπαθούσαν να προστατεύσουν τα συμφέροντα των απλών Αμερικανών. Όλοι οι παραπάνω μετανάστες γνωρίζουν αυτό το συναίσθημα. Το έκανα, επίσης, αν και οι Ναζί ποτέ δεν βομβάρδισαν ή απείλησαν να βομβαρδίσουν την Αθήνα κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς θαύμαζαν τον κλασικό ελληνικό πολιτισμό και όχι τους ανθρώπους στην Αθήνα. Φαίνεται ότι οι παραπάνω Πρόεδροι των ΗΠΑ κλπ, όντας πιο πρακτικοί, δεν δίστασαν, για συναισθηματικούς λόγους, να βομβαρδίσουν τη Μεσοποταμία, το λίκνο του πολιτισμού.
Φαίνεται, επίσης, ότι τα πράγματα έχουν πάει πολύ μακριά. Και δεν είναι μόνο Αφγανοί, Ιρακινοί και Πακιστανοί που τρώνε γάτες και σκύλους στους δρόμους της Αθήνας. Συμβαίνει χειρότερα, πολύ χειρότερα. Κάτι πρέπει να γίνει για να σταματήσει η δολοφονική συμπεριφορά των παγκόσμιων ελίτ. Η μόνη δύναμη που μπορεί να το κάνει αυτό είναι οι απλοί Αμερικανοί που διατηρούν ακόμη την ανθρώπινη αξιοπρέπειά τους.
Για να το κάνουν αυτό πρέπει να ψάξουν και να βρουν τις λεπτομέρειες του τι συμβαίνει στον κόσμο και να ψάξουν και να βρουν τα άτομα που διαπράττουν αυτή τη δυστυχία. Πρέπει να αναρωτηθούν:
– Γιατί, ο Heinz Alfred Kissinger, ο μαζικός δολοφόνος γνωστός ως Henry Kissinger, κοροϊδεύει την ανθρωπότητα συμβουλεύοντας τις ελίτ των ΗΠΑ και άλλους πώς πρέπει να λειτουργεί ο κόσμος;
– Γιατί, άνθρωποι όπως ο Antonin Scalia και ο Clarence Thomas, ως μέλη του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, αποφασίζουν για τις τύχες όχι μόνο των απλών Αμερικανών αλλά και των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο;
– Γιατί, ο Ντικ Τσένι, ένας απίστευτα σκληρός άνθρωπος και ένοχος για τη διάπραξη ενός από τα χειρότερα εγκλήματα, τα βασανιστήρια, απολαμβάνει τη ζωή του. Λες και, ένας τέτοιος άνθρωπος έχει συναισθήματα να απολαύσει ποτέ κάτι;
– Γιατί, οι νέοι Αμερικανοί, άνδρες και γυναίκες, που βασανίζουν άλλους ανθρώπους όχι μόνο στο Γκουαντάναμο αλλά σε όλο τον κόσμο, θα επιστρέψουν κάποια μέρα στις πατρίδες τους, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα, και θα γίνουν αξιοσέβαστοι πολίτες;
– Γιατί, ο Τζον Μπόλτον, του ΟΗΕ κ.λπ., είναι ελεύθερος να είναι μέρος της κοινωνίας των απλών Αμερικανών;
– Γιατί, ο John Negroponte, ένας Ελληνοαμερικανός [!], ένας από τους χειρότερους εγκληματίες, με χιλιάδες δολοφονημένους στην Κεντρική Αμερική και σε όλο τον κόσμο στη συνείδησή του, είναι μέρος σχεδόν όλων των Διοικήσεων των ΗΠΑ και σεβαστό άτομο;
– Γιατί, τα μέλη του Κογκρέσου των ΗΠΑ περνούν καλά στην Ουάσιγκτον ενώ φτύνουν στο πρόσωπο όχι μόνο απλούς Αμερικανούς, αλλά και ανθρώπους στην Αθήνα, τη Ρώμη, το Δουβλίνο, τη Μαδρίτη, τη Βαγδάτη, …;
– Γιατί, υπάρχει πιθανότητα ο Τζεμπ Μπους να έχει το θράσος να είναι υποψήφιος για την Προεδρία των ΗΠΑ;
– Γιατί, οι απλοί Αμερικανοί δεν σταματούν τους Ισραηλινούς στο γενοκτονικό τους σχέδιο εξόντωσης του λαού της Γάζας;
Δεν χρειάζεται να συνεχίσω. Πολλά από τα παραπάνω οι απλοί Αμερικανοί γνωρίζουν αόριστα. Μια καλή αρχή για να κάνετε κάτι γι 'αυτούς θα είναι να αρχίσετε να μιλάτε για αυτά με τους γείτονές τους.
1 Σχόλιο
Απόλαυσα το άρθρο σας. Ευχαριστώ.