Μια κοινή πεποίθηση που υποστηρίζουν οι αντίπαλοι των παλαιστινιακών δικαιωμάτων είναι ότι οι Άραβες θέλουν να «διώξουν το Ισραήλ στη θάλασσα». Το 1992, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Γιτζάκ Ράμπιν είπε: «Μακάρι η Γάζα να βυθιζόταν στη θάλασσα».
Μια άλλη κοινή πεποίθηση είναι ότι στους Παλαιστίνιους δόθηκε μια «γενναιόδωρη προσφορά» από τον Ehud Barak, την οποία αρνήθηκαν το 2000 και ξεκίνησαν την ιντιφάντα και τους βομβιστές αυτοκτονίας. Αλλά οι ισραηλινοί οικισμοί επεκτάθηκαν ταχύτερα στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα υπό τον Μπαράκ παρά υπό τον Νετανιάχου, και ένας χάρτης της «γενναιόδωρης προσφοράς» (που δεν δημοσιεύτηκε ποτέ στις ΗΠΑ) δείχνει μια Δυτική Όχθη και τη Γάζα γεμάτη οικισμούς, χωρίς παλαιστινιακό έλεγχο στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. με σημεία ελέγχου μεταξύ των παλαιστινιακών κοινοτήτων και χωρίς ελευθερία κινήσεων ή έλεγχο των πόρων.
Όλοι στη δύση είναι εξοικειωμένοι με την εικόνα ενός παλαιστίνιου παιδιού ή νέου που πετάει πέτρα (κάτι που κάνουν, συνήθως σε τανκς, που περιστασιακά απαντούν με αληθινά πυρομαχικά, κάτι που είναι περίεργο να αποκαλούμε πυρομαχικά που σκοτώνουν). Όμως, στους ελαιώνες της Δυτικής Όχθης, Ισραηλινοί έποικοι, προστατευμένοι από τον Ισραηλινό Στρατό, ο οποίος οπλίζεται και υποστηρίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, κατεβαίνουν από τους λόφους για να πετάξουν πέτρες (και χειρότερα) στις παλαιστινιακές οικογένειες που προσπαθούν να μαζεύουν τις ελιές τους.
Η κυβέρνηση του Ισραήλ λέει ότι δεν μπορεί να εγκαταλείψει τη Δυτική Όχθη και τη Γάζα γιατί κάτι τέτοιο θα σήμαινε την εγκατάλειψη των εποίκων, οι οποίοι έχουν δεσμευτεί να παραμείνουν. Όμως η Τάνια Ράινχαρτ αναφέρει ότι «πολλοί από τους κατοίκους των απομονωμένων ισραηλινών οικισμών μιλούν ανοιχτά στα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης για την επιθυμία τους να φύγουν. Είναι απαραίτητο μόνο να τους προσφέρουμε εύλογη αποζημίωση για την περιουσία που θα αφήσουν πίσω τους».
Ένα μέλος του κόμματος Shas του Ισραήλ, ο ραβίνος Ovadia Yossef, είπε ότι οι Άραβες αναπαράγονταν σαν έντομα και «σμήνωναν σαν μυρμήγκια». Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μεναχέμ Μπεγκίν αποκάλεσε τους Παλαιστίνιους «θηρία που περπατούν με δύο πόδια». Ο υπουργός Τουρισμού του Ισραήλ το 2001, Rehavam Zeevi, αναφέρθηκε στους Παλαιστίνιους ως «ψείρες» και «καρκίνο». Από την άλλη πλευρά, από τους πιο φωνητικούς και συνεπείς αντιπάλους της πολιτικής του Ισραήλ είναι ο Παλαιστίνιος Έντουαρντ Σάιντ. Το 2000, αποκάλεσε τους Εβραίους «έναν από τους πιο διαφωτισμένους και ιστορικά ανθρώπινους ανθρώπους».
Οι άνθρωποι σηκώνουν τα χέρια τους και λένε: «Μουσουλμάνοι και Εβραίοι δεν μπορούν να ζήσουν μαζί ειρηνικά». Αλλά για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας ήταν οι Μουσουλμάνοι και οι Εβραίοι που κατάφεραν να ζήσουν ειρηνικά και οι Ευρωπαίοι Χριστιανοί που βρέθηκαν ανίκανοι να ζήσουν ούτε με τους Μουσουλμάνους ούτε με τους Εβραίους - διώχνοντάς τους, πολεμώντας σε σταυροφορίες εναντίον τους και διενεργώντας ανακρίσεις για να τους ξεριζώσουν.
Ήταν επίσης οι Ευρωπαίοι Χριστιανοί που θέσπισε το Ολοκαύτωμα. Στις 25 Ιανουαρίου 2002, ένας αξιωματούχος του Ισραηλινού Στρατού σχολίασε στη Ha'aretz ότι «αν η αποστολή είναι να καταλάβει ένα πυκνοκατοικημένο στρατόπεδο προσφύγων ή να καταλάβει το casbah στη Nablus, ο διοικητής πρέπει πρώτα να αναλύσει και να εσωτερικεύσει τα διδάγματα από προηγούμενες μάχες, ακόμη και όσο συγκλονιστικό κι αν ακούγεται - πώς ο γερμανικός στρατός πολέμησε στο γκέτο της Βαρσοβίας».
Το Ισραήλ αρνήθηκε να χαρακτηρίσει σφαγή αυτό που συνέβη στη Τζενίν τον Μάρτιο του 2002, όπου σκοτώθηκαν 23 Ισραηλινοί στρατιώτες και τουλάχιστον 56 Παλαιστίνιοι (οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν πολίτες). Η Ha'aretz είπε: «Υπάρχουν στοιχεία για έντονη μάχη, αλλά, με την κατάλληλη προσοχή, μπορεί ήδη να ειπωθεί τι δεν συνέβη στον προσφυγικό καταυλισμό Τζενίν. Δεν έγινε σφαγή. Δεν δόθηκε άνωθεν εντολή, ούτε εκτελέστηκε τοπική πρωτοβουλία, για σκόπιμη και συστηματική θανάτωση άοπλων ανθρώπων». Τα μέσα ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο ακολούθησαν αυτή τη γραμμή. Αλλά όταν οι Παλαιστίνιοι έστησαν ενέδρα σε μια ομάδα στρατιωτών και ένοπλων εποίκων, σκοτώνοντας 12, στη Χεβρώνα τον Νοέμβριο του 2002, ο ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών την ονόμασε «Σφαγή του Σαββάτου», ο Κόφι Ανάν από τα Ηνωμένα Έθνη την χαρακτήρισε «απεχθές τρομοκρατική επίθεση» και πολλοί Τα ραδιοτηλεοπτικά πρακτορεία ανέλαβαν την ιστορία καθώς Παλαιστίνιοι επιτίθενται σε «Εβραίους πιστούς».
Πολλοί πιστεύουν ότι οι Εβραίοι στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα το δέχονταν αν το Ισραήλ έκανε παραχωρήσεις στα δικαιώματα των Παλαιστινίων. Ωστόσο, το 87% των Εβραίων Αμερικανών και το 97% των Αραβοαμερικανών που ερωτήθηκαν πίστευαν ότι οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι έχουν το δικαίωμα να ζουν σε ασφαλή και ανεξάρτητα κράτη και το 52% των Εβραίων και το 79% των Αραβοαμερικανών τάσσονται υπέρ μιας λύσης δύο κρατών, συμπεριλαμβανομένης της εκκένωσης των οικισμών από τη Δυτική Όχθη και τη Γάζα.
Θα ήταν διαφορετική η σύγκρουση αν οι άνθρωποι γνώριζαν ότι όλα όσα νόμιζαν ότι ήξεραν για τη σύγκρουση ήταν λάθος;