Αργά το απόγευμα της Παρασκευής, 28 Δεκεμβρίου, ο Πρόεδρος Ομπάμα πραγματοποίησε συνέντευξη Τύπου αναφέροντας την κατάσταση των διαπραγματεύσεων για τον αποκαλούμενο «Φορολογικό γκρεμό». Έχοντας συναντηθεί με Δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικάνους ηγέτες της Βουλής και της Γερουσίας νωρίτερα την ίδια ημέρα, στη συνέντευξη Τύπου του ο Ομπάμα ανέφερε ότι και οι δύο πλευρές είχαν σημειώσει πρόοδο κατά τη διάρκεια της ημέρας προς μια τελική συμφωνία. Οι ηγέτες της Γερουσίας Ριντ και ΜακΚόνελ εργάζονταν στην πραγματικότητα για μια συμφωνία καθώς μιλούσε, σημείωσε ο Ομπάμα.
Ό,τι και να καταφέρουν οι ηγέτες της Γερουσίας, Ριντ και ΜακΚόνελ, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα έρθει σε ψηφοφορία στη Γερουσία έως τις 31 Δεκεμβρίουst. Λιγότερο βέβαιο είναι εάν η Βουλή των Αντιπροσώπων θα επιτρέψει μέχρι τότε να γίνει ψηφοφορία για το ίδιο πακέτο της Γερουσίας. Μια δυσοίωνη ένδειξη για το ποιες θα μπορούσαν να είναι οι λεπτομέρειες της έκδοσης της Γερουσίας υπαινίχθηκε από τον Ομπάμα κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου του, καθώς ανέφερε ότι η συμφωνία θα απαιτούσε «οι πλουσιότεροι να πληρώσουν λίγο περισσότερο» και ότι οι δαπάνες θα περικοπούν «με υπεύθυνο τρόπο». . Προσέξτε να δοθεί έμφαση στο «λίγο» όσον αφορά τους φόρους και στο «υπεύθυνο» που σημαίνει μεγάλες περικοπές δαπανών.
Εάν η Βουλή αρνηθεί να ψηφίσει για την επικείμενη πρόταση της Γερουσίας, ο Ομπάμα σημείωσε ότι ήταν έτοιμος να ζητήσει από τον ηγέτη των Δημοκρατικών της Γερουσίας, Χάρι Ριντ, να εισαγάγει ένα δεύτερο νομοσχέδιο, τα περιγράμματα του οποίου πρότεινε ο ίδιος, ο Ομπάμα, πριν από τις διακοπές των Χριστουγέννων. Αυτό το εναλλακτικό νομοσχέδιο θα επαναφέρει τις φορολογικές περικοπές για το 98% που κερδίζει λιγότερα από 250 εκατ. δολάρια ετησίως, θα εγκρίνει την επέκταση της ασφάλισης ανεργίας, καθώς και άλλα απροσδιόριστα μέτρα οικονομικής ανάπτυξης.
Το πρώτο πακέτο που αναπτύσσεται αυτό το Σαββατοκύριακο στη Γερουσία από τον Reid-McConnell δεν θα τεθεί για ψηφοφορία στη Γερουσία μέχρι τη Δευτέρα, 31 Δεκεμβρίου. Στη συνέχεια, η Βουλή είτε θα το ψηφίσει επίσης είτε θα αρνηθεί να ψηφίσει. Εάν το τελευταίο, τότε η εφεδρική πρόταση Ομπάμα-Ράιντ πιθανότατα θα έρθει για ψηφοφορία στις 2 ή 3 Ιανουαρίου. Σε εκείνο το σημείο, οι φορολογικές περικοπές Μπους θα έχουν λήξει επίσημα. Αυτό σημαίνει ότι η ψηφοφορία για τις φορολογικές περικοπές για το 98% θα είναι μια ψήφος για την επανεισαγωγή και την ψήφιση των φορολογικών περικοπών 98%. Οι ριζοσπάστες της Βουλής που ενδέχεται να αρνηθούν να ψηφίσουν την αρχική πρόταση της Γερουσίας της 31ης Δεκεμβρίου -στην οποία οι φορολογικές περικοπές για το πλουσιότερο 2% δεν παρατείνονται- ενδέχεται να βρεθούν στη δύσκολη θέση να ΜΗΝ ψηφίσουν υπέρ της επανεισαγωγής φορολογικών περικοπών για το 98%. Αυτή η πιθανότητα θα αναγκάσει σχεδόν σίγουρα τους ριζοσπάστες της Βουλής να ψηφίσουν υπέρ της πρώτης έκδοσης της Γερουσίας στις 31st, ειδικά αν αυτή η έκδοση της Γερουσίας περιλαμβάνει σημαντικές περικοπές στις δαπάνες για κοινωνική ασφάλιση, Medicare, Medicaid και τα παρόμοια, και αυξήσεις φορολογικών εσόδων «smoke and mirrors» στο 2%. Εν ολίγοις, οι ριζοσπάστες της Βουλής βρίσκονται πλέον «εγκιβωτισμένοι», καθώς ο Ομπάμα τους κάνει διπλά.
Μεταφορικά, ξεπήδησαν από την πρόταση «Σχέδιο Β» της Boehner για τηγάνι της περασμένης εβδομάδας, στην καυτή εστία της πρότασης του Ομπάμα που ανακοινώθηκε σήμερα. Το να τους παρακολουθείτε «καυτά το βήμα» σε μια ενδεχόμενη συμφωνία μπορεί να αποδειχθεί διασκεδαστικό.
Όπως έχει προβλέψει αυτός ο συγγραφέας από τον Νοέμβριο, θα συναφθεί συμφωνία μεταξύ των δύο πτερυγίων του κυβερνώντος κόμματος της Corporate America. Αυτή η συμφωνία θα έρθει σε τρία στάδια: η πρώτη μερική διευθέτηση που θα περάσει την τεχνητή προθεσμία της 1ης Ιανουαρίου 2013 για να δείξει στις «αγορές» (π.χ. επενδυτές, κερδοσκόπους και εταιρική Αμερική) ότι μια συμφωνία ολοκληρώνεται, αν και σταδιακά. Οι διαπραγματεύσεις του δεύτερου σταδίου θα ξεκινήσουν αμέσως μετά την επόμενη εβδομάδα για πρόσθετα στοιχεία, συνεχίζοντας από τον Φεβρουάριο έως τον Μάρτιο του 2013. Και ένα τελευταίο τρίτο στάδιο θα έρθει αργότερα φέτος, που περιλαμβάνει μια σημαντική αναθεώρηση του φορολογικού κώδικα των ΗΠΑ που θα οδηγήσει σε μεγάλες περικοπές εταιρικών φορολογικών συντελεστών .
ΜΙΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ «ΕΝΑ ΦΟΡΟ».
Ενώ αυτός ο «χορός» των διαπραγματεύσεων θα διαρκέσει την επόμενη εβδομάδα, οι αναγνώστες θα πρέπει να σκεφτούν ότι ολόκληρη η παρωδία του «Φισκαλικού γκρεμού» θα μπορούσε να επιλυθεί με ένα πρόγραμμα, μια πρόταση που περιλαμβάνει φορολογία στο πλουσιότερο 1% των νοικοκυριών των ΗΠΑ—δηλαδή εκείνων των οποίων ο μέσος ετήσιος Το εισόδημα είναι περίπου 1.5 εκατομμύρια δολάρια και του οποίου ο πραγματικός και πραγματικός συντελεστής φόρου εισοδήματος σήμερα δεν είναι το ονομαστικό 35%, αλλά στην πραγματικότητα μόνο περίπου 22.5%.
Ο πολύ πλούσιος πραγματικός συντελεστής φόρου εισοδήματος 1% δεν ήταν ποτέ ο ανώτατος συντελεστής 35%. Το 1980 αυτό το ανώτατο επιτόκιο ήταν 70%, αλλά το πραγματικό πραγματικό επιτόκιο που πλήρωναν ήταν μόνο 45%. Ομοίως, σήμερα το αναφερόμενο ανώτατο ποσοστό είναι 35%, αλλά το πραγματικό ποσοστό κατά μέσο όρο είναι 22.5%. Ορισμένοι διαχειριστές κεφαλαίων αντιστάθμισης κινδύνου που βγάζουν δισεκατομμύρια το χρόνο πληρώνουν στην πραγματικότητα λιγότερο από 10%.
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, Emmanual Saez, και οι συνάδελφοί του, Thomas Picketty και Stefanie Stantcheva, λίγους μήνες στο τεύχος του τρίτου τριμήνου 2012 του «Tax Justice Focus», υπολόγισαν ότι κάνοντας απλώς το πλουσιότερο 1% να πληρώσει τον ίδιο αποτελεσματικό, πραγματικό φόρο ποσοστό που πλήρωσαν το 1980 (45%) θα συγκέντρωνε επιπλέον 405 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως σε φορολογικά έσοδα. Πάνω από μια δεκαετία, αυτό είναι περισσότερα από 4 τρισεκατομμύρια δολάρια - το οποίο είναι συμπτωματικά το ποσό που προσδιορίζεται ως απαραίτητο για τη μείωση του ελλείμματος την επόμενη δεκαετία από όλα τα κόμματα, Δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικανούς, ως το ποσό-στόχο για τη μείωση του ελλείμματος. Από την έκθεση Simpson-Bowles του Νοεμβρίου 2010, ο στόχος ήταν πάντα 4 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Έτσι, ένα απλό φορολογικό μέτρο θα έλυνε ολόκληρο το ζήτημα του δημοσιονομικού γκρεμού, θα δημιουργούσε τη μείωση του ελλείμματος των 4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, θα επέτρεπε να συνεχιστούν όλες οι υπόλοιπες φορολογικές περικοπές και δεν θα απαιτούσε καμία περικοπή στην κοινωνική ασφάλιση, στο Medicare, στο Medicaid ή οτιδήποτε άλλο.
Ο καθηγητής Saez και άλλοι υπολόγισαν αυτά τα 405 δισεκατομμύρια δολάρια με την υπόθεση ενός ΑΕΠ 15 τρισεκατομμυρίων δολαρίων το 2011. Το σημερινό ΑΕΠ 16.5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων σημαίνει ότι αυτό το ένα φορολογικό μέτρο θα συγκεντρώνει πλέον περισσότερα από 450 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Ο φόρος 45% στο πλουσιότερο 1% αντιστοιχεί σε αύξηση 2.7% στα κρατικά φορολογικά έσοδα ως ποσοστό του ΑΕΠ. Εάν πιστεύετε ότι είναι υπερβολικό, σκεφτείτε ότι τα ομοσπονδιακά φορολογικά έσοδα ως ποσοστό του ΑΕΠ ήταν 20.6% το 2000 πριν ο Τζορτζ Μπους ξεκινήσει τις περικοπές φόρων επενδυτών-εταιρειών το 2001. Αυτό το 20% ήταν ο μέσος όρος για πολλά χρόνια . Όμως, μετά τις δύο υφέσεις του Μπους, τις φοροελαφρύνσεις του ύψους 3.4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, τους πολέμους, το ανεπανόρθωτο κόστος υγειονομικής περίθαλψης και την ιστορική αδύναμη ανάκαμψη της αμερικανικής οικονομίας υπό τον Ομπάμα από το 2008, τα ομοσπονδιακά φορολογικά έσοδα ως ποσοστό του ΑΕΠ είχαν μειωθεί στο 14.4% από το 20.6% μόλις πριν από μια δεκαετία περίπου. Έτσι, η φορολόγηση του 1% με τον πραγματικό συντελεστή του 1980 αυξάνει τα φορολογικά έσοδα ως ποσοστό του ΑΕΠ κατά 2.7%, σε περίπου 17%. Οι φόροι μπορούν και πρέπει να αυξηθούν και στην Corporate America, για να επιστρέψουμε στο 20%.
Αλλά μην υπολογίζετε στο δεύτερο, αφού ο Ομπάμα είχε υποσχεθεί καθ' όλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας ότι θα μειώσει τους εταιρικούς φορολογικούς συντελεστές από το σημερινό 35% στο 28%. Και μην εκπλαγείτε από τις μεγάλες μειώσεις δαπανών που θα προκύψουν από τις τρέχουσες διαπραγματεύσεις για τον δημοσιονομικό γκρεμό, τις επόμενες ημέρες και θα συνεχιστούν καθ' όλη τη διάρκεια του τρέχοντος έτους. Το Fiscal Cliff είναι μόνο μια φράση εξωφύλλου για αυτό που ισοδυναμεί με «Austerity American Style».
Το πρόβλημα με το έλλειμμα και το χρέος των ΗΠΑ δεν είναι πρόβλημα προγράμματος δαπανών. Ήταν πάντα μια συντριπτική μείωση φόρων για τους πλούσιους και το πρόβλημα των εταιρειών. Και μπορεί να λυθεί με ένα πρόγραμμα και πρόταση «να κάνουν τους εκατομμυριούχους να πληρώσουν το 45%». Είναι τόσο απλό.
Ο Τζακ Ράσμους είναι ο συγγραφέας του βιβλίου του 2012, «Η οικονομία του Ομπάμα: Ανάκαμψη για τους λίγους» και παρουσιαστής της εβδομαδιαίας ραδιοφωνικής εκπομπής, Alternative Visions, στο Progressive Radio Network, PRN.FM. Η ιστοσελίδα του είναι www.kyklosproductions.com, το ιστολόγιό του, το jackrasmus.com και το twitter χειρίζονται το #drjackrasmus.