Η ιδέα είναι στην αρχή κάθε μήνα να λέω κάτι για το τι συμβαίνει με αυτό το blog. Λίγες λέξεις επιλογής θα ακολουθηθούν από ένα βολικό μενού με τις καταχωρήσεις στις γωνίες, τις διάφορες τοποθεσίες συσσωρευτών που εμφανίζουν τα εμπορεύματα, έτσι ώστε οι Johns που ταξιδεύουν με το νέο τους Praxis (και η Janes φυσικά) να μπορούν να κοιτάξουν. Χρησιμοποιώντας τη Madison Avenue – σεξ και χρήματα. Λοιπόν, όχι το κομμάτι των χρημάτων, αλλά το σεξ μπορείτε τουλάχιστον να χρησιμοποιήσετε λέξεις. Τον περασμένο μήνα χρησιμοποίησα το "Adults Only", αυτόν τον μήνα το "Pimping Transformation".
Μεταμόρφωση… «Δεν μπορώ να το χαρίσω στην 7η Λεωφόρο».. Είμαι συντετριμμένος. Μιλώ για τον Alain Badiou για την κομμουνιστική υπόθεση:
«Τι είναι η κομμουνιστική υπόθεση; Με τη γενική της έννοια, που δίνεται στο κανονικό του Μανιφέστο, «κομμουνιστικός» σημαίνει, πρώτον, ότι η λογική της τάξης - η θεμελιώδης υποταγή της εργασίας σε μια κυρίαρχη τάξη, η ρύθμιση που επιμένει από την Αρχαιότητα - είναι Η κομμουνιστική υπόθεση είναι ότι είναι εφικτή μια διαφορετική συλλογική οργάνωση, που θα εξαλείψει την ανισότητα του πλούτου, ακόμη και τον καταμερισμό της εργασίας. Η ύπαρξη ενός καταναγκαστικού κράτους, χωριστού από την κοινωνία των πολιτών, δεν θα φαίνεται πλέον αναγκαιότητα: μια μακρά διαδικασία αναδιοργάνωσης που βασίζεται σε μια ελεύθερη ένωση παραγωγών θα το δει να μαραζώνει».
Το μόνο για το οποίο έγραψα, και τα περισσότερα από αυτά που διάβασα τον τελευταίο μήνα ήταν η μαοϊκή συζήτηση στο Νεπάλ. Γιατί; Θα εκδηλώσουν οι Μαοϊκοί του Νεπάλ μια νέα μορφή κομμουνισμού στο όραμά τους για μια λαϊκή δημοκρατία; Δεν υπάρχει τίποτα σε αυτό το όραμα που να αποκλείει a priori τη δυνατότητα επανάστασης ενάντια στην ταξική λογική παρά τους προφανείς κινδύνους. Βρισκόμαστε σε μια εντελώς διαφορετική ιστορική περίοδο που δεν ζητά τη νίκη της υπόθεσης όπως υπήρχε και εν τέλει υπέκυψε σε προηγούμενες φάσεις, αλλά όπως ζητά πρακτική στο πλαίσιο της σύγκρουσης μεταξύ παλιάς και νέας θεωρίας στο σύγχρονο πλαίσιο. Χρησιμοποίησα τρεις καταχωρήσεις για να κάνω αυτή τη δήλωση. Το έκανα σε αναφορά σε μια περιγραφή της ιστορικής εξέλιξης της κομμουνιστικής υπόθεσης από τον Badiou.
Αυτό που μαστροπεύω εδώ είναι κάτι νέο. Είναι ένα πολύ ισχυρό επιχείρημα, λαμβάνοντας υπόψη τα στοιχεία της ιστορίας, ότι η ανθρώπινη φύση υπάρχει τέτοια που αποκλείει τη δυνατότητα πραγματοποίησης της κομμουνιστικής υπόθεσης. Η μόνη απάντηση σε αυτό που βλέπω είναι ότι η ανθρώπινη φύση δεν είναι σε μια ολοκληρωμένη κατάσταση, ότι έχει δυνατότητα μετασχηματισμού έτσι ώστε η υπόθεση να μπορεί να πραγματοποιηθεί σε διαδοχικές προσεγγίσεις. Τίποτα καινούργιο σε αυτήν την ίδια την ιδέα – μπορεί να είναι το παλιό είδε «ένας καλύτερος κόσμος είναι δυνατός».
Αυτό που είναι καινοφανές ωστόσο είναι η φύση της νέας προσέγγισης. Για να είμαι σαφής, μαστροπεύω μια επανάσταση που είναι κάτι περισσότερο από τον έλεγχο ορισμένων γεωγραφικών περιοχών μέσω ένοπλης εξέγερσης, αν και αυτό μπορεί να ανοίξει μια ευκαιρία όπως στο Νεπάλ, μάλλον πρέπει να υπάρξει ένας μετασχηματισμός κάποιας κρίσιμης μάζας στο μυαλό των οι άνθρωποι, μια κυριολεκτική μεταμόρφωση της ανθρώπινης φύσης. Δεδομένων των σημερινών συντεταγμένων της παγκόσμιας καπιταλιστικής δύναμης, πρέπει να είναι μια παγκόσμια επιχείρηση ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Η ανάληψη του ελέγχου για τη δημιουργία της ευκαιρίας με ένοπλη εξέγερση είναι προφανώς εξαιρετικά προβληματική. Είμαι πιστός στην επανάσταση σε ιδεολογική βάση.
Το "Revolution of the Mind" είναι για το έργο στον κόσμο σήμερα. Μπορεί να προκύψει μια εργασία που ισχυρίζεται ο Badiou «Μέσω του συνδυασμού διαδικασιών σκέψης –πάντα παγκόσμιες, ή καθολικές, σε χαρακτήρα– και πολιτικής εμπειρίας, πάντα τοπικής ή μοναδικής, αλλά μεταδοτικής, για να ανανεωθεί η ύπαρξη της κομμουνιστικής υπόθεσης, στη συνείδησή μας και στο έδαφος». Σε μια προηγούμενη καταχώρηση σχετικά με τις μεταρρυθμίσεις του τρέχοντος κινεζικού καθεστώτος, το κρίσιμο σημείο ήταν η διατύπωση του Badiou για την πραγματοποίηση μιας νέας κατεύθυνσης για τον παγκόσμιο κομμουνιστικό ακτιβισμό: «Θα περιλαμβάνει μια νέα σχέση μεταξύ του πολιτικού κινήματος και του επιπέδου του ιδεολογικού – αυτό που προεικονίστηκε στην έκφραση «πολιτιστική επανάσταση»… η πρόταση ότι η υποταγή της εργασίας στην κυρίαρχη τάξη δεν είναι αναπόφευκτη– εντός της ιδεολογικής σφαίρας ."
Στις αρχές του περασμένου μήνα εξέφρασα κάποιες προθέσεις σχετικά με θέματα για μελλοντικές αναρτήσεις. Χωρίς να γνωρίζω ακριβώς, προέβλεψα ότι θα περιλάμβανε σίγουρα θέματα στο Logic of Worlds του Alain Badiou και στο In Defense of Lost Causes του Savoj Zizek και την πρόσφατη επέκταση μιας συγκεκριμένης γραμμής στο βιβλίο Violence. Σίγουρα οι ιδέες του Badiou έπαιξαν βαθιά στο παιχνίδι στις συζητήσεις για τη συζήτηση των μαοϊκών του Νεπάλ. Ακολούθησε η συμμετοχή σε αρκετές από τις ανταλλαγές σχολίων που πραγματοποιούνται σε διάφορους ιστότοπους ιστολογίου. Ταυτόχρονα διάβαζα περισσότερα αλλά δεν έγραφα ακόμα για τον Badiou στον Άγιο Παύλο ως επαναστατική εικόνα. Πολύ πρόσφατα συμμετείχα σε συζητήσεις που ξεκίνησαν από μια κριτική κριτική για τον Ζίζεκ από τη New Left Review. Αυτό με οδήγησε στην άμεση πρόθεση να παρουσιάσω περαιτέρω τον Zizek, γιατί είναι ένας σημαντικός θεωρητικός του πολιτισμού και πώς η πρακτική του σχετίζεται με αυτή του Alain Badiou. Τότε, επίσης, κάποια στιγμή θα είναι πολύ χρήσιμο για τη δική μου περαιτέρω κατανόηση να εμβαθύνω στον Ζίζεκ για το πώς να διαβάζω τον ψυχαναλυτή Jaques Lacan.
Εδώ είναι το ιστορικό μέχρι στιγμής μέχρι τον περασμένο μήνα:
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά