Αυτό είναι κάτι που έγραψα πριν από μερικά χρόνια, αλλά το ενημέρωσα χθες, τώρα που οι εκλογές του 2008 είναι στο παρελθόν και όχι στο μέλλον.
Συναινετική πολιτική συναναστροφή
Έχετε ποτέ την αίσθηση ότι η κυβέρνησή σας σας βλάπτει; Νομικά, φυσικά, αυτό είναι κάτι που δεν επιτρέπεται να γίνει αν δεν δώσετε τη συγκατάθεσή σας. Χωρίς τη συγκατάθεσή σας δεν είναι μια συναινετική σχέση και γίνεται βιασμός. Η ερώτησή μου λοιπόν είναι, δώσατε τη συγκατάθεσή σας ή όχι;
«Όχι βέβαια», μου λένε αγανακτισμένοι οι φίλοι μου. «Γιατί θα συναινούσαμε να αναθέτουμε τις δικές μας δουλειές, να ανακτήσουμε τα σπίτια μας, να υποθηκεύουμε το μέλλον των παιδιών μας για να πληρώσουμε για πολέμους που βασίζονται σε ψέματα και να επιτρέπουμε σε μεγάλες εταιρείες να δηλητηριάζουν το φαγητό και το νερό μας;»
«Δεν ξέρω γιατί θα συναινούσατε σε τέτοια πράγματα», τους λέω, «αλλά δεν με απασχολεί τόσο το σκεπτικό σας – απλώς θέλω να μάθω αν δώσατε ή δεν δώσατε τη συγκατάθεσή σας».
"Οχι!" απαντούν θυμωμένα. «Δεν συναινέσαμε!»
Και ακούω τις ηχώ τους όπου κι αν πάω.
«Δεν συναινέσαμε!» φωνάζουν οι ακτιβιστές της ειρήνης.
«Δεν συναινέσαμε!» ουρλιάζουν οι Truthers της 9ης Σεπτεμβρίου.
«Δεν συναινέσαμε!» φώναξε οι μειωμένοι και ανακτημένοι, νέοι και μεγάλοι.
Τους ακούω, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι το αγοράζω. Αν δεν συναινούσαν, πώς θα μπορούσαν να έχουν συμβεί τέτοια πράγματα; Τι θα γινόταν αν είχαν όντως συναινέσει αλλά τώρα ντρέπονται γι' αυτό και προσπαθούν να πλαισιώσουν μια εντελώς αθώα κυβέρνηση για βιασμό;
Τώρα δεν μιλάω για σιωπηρή συναίνεση, μιλάω για καταφατική συναίνεση. Όχι μόνο η αποτυχία να αντισταθείς ή να πεις όχι, αλλά η πράξη του να πεις, "Ναι! Το θέλω! Βίδωσέ με! Πάρε με για όλα όσα έχω! Είμαι δικός σου!"
Βλέπετε, μπορεί η κυβέρνησή μας να είναι επιθετική στο εξωτερικό, αλλά εδώ στο σπίτι δεν είναι βιαστής. Πάντα σε ρωτάει ξεκάθαρα και ευγενικά αν θέλεις να σε βιδώσουν. Και η διαδικασία στην οποία ζητά ονομάζεται εκλογικό σύστημα. Κάθε τέσσερα χρόνια η κυβέρνησή μας μάς ρωτάει αν θέλουμε να μας βιδώσουν και κάθε τέσσερα χρόνια λέμε ναι. Διοργανώνει ακόμη και εκλογές εκτός έτους κάθε δύο χρόνια, και στα περισσότερα μέρη ζητείται από τους πολίτες να δώσουν τη συγκατάθεσή τους, τουλάχιστον στο να βιδωθούν από την πολιτεία και την τοπική κυβέρνηση, κάθε χρόνο ή πολλές φορές το χρόνο.
«Μα δεν είπαμε ναι», μου λέει ο κόσμος. «Ψηφίσαμε όχι!»
Α, αλλά έχουμε μυστική καταμέτρηση ψήφων σε αυτή τη χώρα, οπότε πώς μπορείτε να αποδείξετε ότι είπατε όχι; Όταν οι ψήφοι μετρώνται μυστικά είναι το ίδιο όπως όταν η συνουσία γίνεται κεκλεισμένων των θυρών. Είναι ο λόγος σου εναντίον των δικών τους και λένε ότι είπες ναι.
«Όχι», μου λένε, «συμβαίνει να πιάστηκε το όλο θέμα σε βιντεοκασέτα και να αποδείξουμε ότι είπαμε όχι». Και σίγουρα, υπάρχουν CD ROMS με τις εκλογικές κασέτες, τα βιβλία μητρώου και τα πραγματικά ψηφοδέλτια, που αποδεικνύουν ότι οι πολίτες δεν συναίνεσαν. Αλλά δυστυχώς, η παραγραφή έχει εξαντληθεί και είναι πολύ αργά για να υποβάλουμε κατηγορίες τώρα. «Γιατί δεν παρουσιάσατε αυτά τα στοιχεία εκείνη τη στιγμή;» Ρωτάω.
«Επειδή μας παρακρατήθηκε», γκρινιάζουν. «Η κυβέρνηση δεν θα μας άφηνε να έχουμε τις αποδείξεις έως ότου περνούσαμε χρόνια στο δικαστήριο αναγκάζοντάς τους να κυκλοφορήσουν τους δίσκους».
«Μου λες», λέω, «ότι ήπιες μερικά ποτά μαζί τους, ανέβηκες στο δωμάτιό τους, σε ρώτησαν ευγενικά αν θέλεις να τα βγάλεις, και είπες όχι, ξεκάθαρα και ξεκάθαρα, αλλά ότι αυτοί σε βίασε ούτως ή άλλως, και ότι όταν προσπάθησες να πάρεις τις κασέτες για να το αποδείξεις, δεν θα σου τις έδιναν μέχρι να ήταν πολύ αργά για να υποβάλεις κατηγορίες;».
«Ε», απαντούν, «νομίζαμε ότι όσο υπήρχε επαληθεύσιμο αρχείο για το τι συνέβη, θα ήταν απολύτως ασφαλές».
Αν δεν είχα δει τα στοιχεία με τα μάτια μου, δεν νομίζω ότι θα πίστευα ότι είχε γίνει βιασμός. Οι ανόητοι άνθρωποι παρασύρονται τόσο εύκολα που συνήθως δεν είναι απαραίτητο να τους βιάσεις. Αλλά έχω δει τα στοιχεία και όντως βιάστηκαν.*
Το 2000 οι άνθρωποι είπαν ξεκάθαρα όχι, αλλά το Ανώτατο Δικαστήριο δεν θεώρησε αποδεκτά τα στοιχεία (την καταμέτρηση ψήφων, τις παράνομες εκκαθαρίσεις ψηφοφόρων, την καταστολή ψηφοφόρων και τα στημένα ψηφοδέλτια και τις μηχανές ψηφοφορίας) ως αποδεκτά, έτσι εγκαταστάθηκε ένας μη εκλεγμένος Πρόεδρος ενάντια στη ρητή βούληση του λαού. Αυτό είναι βιασμός. Αλλά όταν η κυβέρνηση δημοσίευσε τα στοιχεία, ήταν πολύ αργά για να κάνει οτιδήποτε γι' αυτό.
Το 2004 οι άνθρωποι είπαν και πάλι ξεκάθαρα όχι, αλλά αυτή τη φορά η κυβέρνηση είχε γίνει τόσο επιδέξιος στο να αποκρύπτει τα στοιχεία που δεν ήταν απαραίτητη η παρέμβαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Για άλλη μια φορά αποκρύφθηκαν τα στοιχεία και ο μη εκλεγμένος Πρόεδρος τοποθετήθηκε για δεύτερη θητεία. Και για άλλη μια φορά, όταν οι άνθρωποι μπορούσαν να αποδείξουν ότι είχαν βιαστεί, η παραγραφή είχε εξαντληθεί και η ζημιά δεν μπορούσε να αποκατασταθεί.
Στις εκλογές του 2008 δεν χρειάστηκε να παρέμβουμε στις εκλογές. Δεδομένου ότι οι μόνοι δύο υποψήφιοι με πιθανότητες να κερδίσουν είχαν ουσιαστικά τα ίδια αρχεία ψηφοφορίας και ατζέντα, οι άνθρωποι μπορούσαν να ψηφίσουν όπως ήθελαν και το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο. Για άλλη μια φορά, λοιπόν, η κυβέρνηση σας ρώτησε ευγενικά αν θέλετε να τα βγάλετε, και για άλλη μια φορά μαζέψατε μαζί τους, ήπιατε μερικά ποτά μαζί και μετά μπήκατε στο εκλογικό τους θάλαμο και είπατε όχι. Και για άλλη μια φορά ισχυρίζεσαι ότι βιάστηκες και ότι δεν το συνειδητοποίησες παρά μόνο όταν ήταν πολύ αργά για να κάνεις κάτι γι' αυτό.
Και όμως ο κόσμος εξακολουθεί να με επικρίνει όταν προτείνω να μην πάνε στις κάλπες αυτή τη φορά.
«Αν δεν ψηφίσουμε, δεν μπορούμε να παραπονεθούμε», λένε.
Τι ωφελεί το παράπονο;
«Αν δεν ψηφίσουμε, θα κερδίσουν οι κακοί», μου λένε.
Κερδίζουν τα καλά παιδιά όταν ψηφίζουν;
«Είναι αστικό μας καθήκον και ευθύνη να ψηφίσουμε», υποστηρίζουν.
Σε στημένες εκλογές με μυστική καταμέτρηση ψήφων για υποψηφίους που δεν μπορούν να λογοδοτήσουν; Δώσε μου ένα διάλειμμα!
«Αυτή τη φορά μπορεί να είναι διαφορετικά», λένε.
Πραγματικά? Πήραμε ένα νέο Σύνταγμα που μας εξασφάλιζε το δικαίωμα να καταμετρηθούν και να καταμετρηθούν με ακρίβεια οι ψήφοι μας; Καταργήσαμε το Εκλογικό Σώμα; Τροποποιήσαμε το Σύνταγμα για να πούμε ότι πρέπει να καταμετρηθούν όλες οι ψήφοι πριν ορκιστούν οι υποψήφιοι και ότι το Ανώτατο Δικαστήριο δεν μπορεί να αρνηθεί το δικαίωμα κανενός να καταμετρηθεί η ψήφος του; Θέσαμε εκτός νόμου τους οπτικούς σαρωτές, τις ηλεκτρονικές μηχανές ψηφοφορίας και τους κεντρικούς ταμπελοποιητές όπως έκανε το Ανώτατο Δικαστήριο της Γερμανίας επειδή αποκρύπτουν τις εκλογικές διαδικασίες από το κοινό και ως εκ τούτου είναι ασυμβίβαστες με τη δημοκρατία; Καθιερώσαμε εκλογές με δημόσια χρηματοδότηση και ίση πρόσβαση στα ψηφοδέλτια, ώστε οι υποψήφιοι τρίτων να έχουν ίσους όρους ανταγωνισμού; Κερδίσαμε αναλογική; Τι διαφορετικό έχει αυτή τη φορά;
Λοιπόν, την πρώτη φορά που κάποιος μου λέει ότι έχουν βιαστεί, τείνω να τους δώσω το πλεονέκτημα της αμφιβολίας. Θα ρωτήσω όμως πώς συνέβη και αν μου φαίνεται ότι είχαν επικίνδυνη συμπεριφορά, θα τους προτείνω να είναι πιο προσεκτικοί στο μέλλον.
Τη δεύτερη φορά που κάποιος μου λέει ότι έχει βιαστεί και μου εξηγεί ότι συνέβη με τον ίδιο ακριβώς τρόπο επειδή αγνόησαν τη συμβουλή μου, αρχίζω να νιώθω ότι φταίνε τουλάχιστον εν μέρει οι ίδιοι.
Αλλά όταν συμβαίνει για τρίτη φορά, δεν έχω άλλη συμπάθεια. Αν δεν το απολαύσατε τις δύο πρώτες φορές, δεν θα το επιτρέψατε να συμβεί για τρίτη φορά. Αυτό δεν είναι βιασμός – αυτό είναι συναινετική πολιτική συναναστροφή, οπότε μην έρθεις να κλαις σε μένα.
--------
Τα αποδεικτικά στοιχεία:
Witness to a Crime: A Citizens' Audit of an American Election by Richard Hayes Phillips (Σκληρό εξώφυλλο με CD ROM, Canterbury Press, Μάρτιος 2008)
Πώς το GOP έκλεψε τις εκλογές της Αμερικής το 2004 & Is Rigging το 2008 από τον Bob Fitrakis και τον Harvey Wasserman (Χαρτόδετο – 21 Σεπτεμβρίου 2005)
What Happened in Ohio: A Documentary Record of Theft and Fraud in the Election 2004 by Bob Fitrakis, Steve Rosenfeld, and Harvey Wasserman
Έκλεψε ο Τζορτζ Μπους τις εκλογές της Αμερικής το 2004; των Bob Fitrakis, Steve Rosenfeld και Harvey Wasserman (Χαρτόδετο – 30 Μαΐου 2005)
Ήταν κλεμμένες οι προεδρικές εκλογές του 2004;: Exit Polls, Election Fraud, and the Official Count από τους Steve Freeman και Joel Bleifuss (Χαρτόδετο – 19 Ιουνίου 2006)
HACKED! Εκλογική κλοπή υψηλής τεχνολογίας στην Αμερική – 11 ειδικοί αποκαλύπτουν την αλήθεια από την Abbe Waldman Delozier και τη Vickie Karp (Χαρτόδετο – 5 Σεπτεμβρίου 2006)
Supreme Injustice: How the High Court Hijacked Election 2000 by Alan M. Dershowitz (Σκληρό εξώφυλλο – 2001)
A Badly Flawed Election: Debating Bush V. Gore, the Supreme Court, and American Democracy του Ronald Dworkin (Σκληρό εξώφυλλο – Σεπτέμβριος 2002)
Ανεπανόρθωτη βλάβη: Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ και η απόφαση που έκανε τον Τζορτζ Μπους Πρόεδρο από τη Ρενάτα Άντλερ (Χαρτόδετο – Ιούλιος 2004)
Fooled Again: The Real Case for Electoral Reform του Mark Crispin Miller (Χαρτόδετο – Ιούνιος 2007)
Το Loser Take All: Election Fraud and The Subversion of Democracy, 2000-2008 από τον Mark Crispin Miller (Χαρτόδετο – 1 Απριλίου 2008)
Armed Madhouse: Who's Afraid of Osama Wolf;, The Best Legal Whorehouse στο Τέξας, The Scheme to Steal Election '08, No Child's Behind Left, και άλλες έρευνες του Greg Palast (Χαρτόδετο – Απρ, 2007)
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά