Η αύξηση της τιμής του πετρελαίου οδήγησε σε διαμαρτυρίες, οι οποίες έχουν μεταφερθεί στο επίκεντρο της ινδικής πολιτικής, εκτοπίζοντας τις διαμαρτυρίες κατά των κρατήσεων σε κολέγια ιατρικής και μηχανικής.
Η αύξηση των τιμών του πετρελαίου μεταφράζεται σε υψηλότερες τιμές όλων των εμπορευμάτων. Καθώς οι Hindustan Times ανέφεραν ότι η αύξηση της τιμής του πετρελαίου μετατρέπεται σε δολοφόνο των δημητριακών (Hindustan Times, Τετάρτη, 14 Ιουνίου 2006, σελ. 2 πίνακας). Ωστόσο, η αύξηση των τιμών του πετρελαίου στις παγκόσμιες αγορές είναι αναπόφευκτη, επειδή ο πόρος μειώνεται και οι προμήθειες έχουν κορυφωθεί, το μέγιστο πετρέλαιο σημαίνει το τέλος του φθηνού πετρελαίου και το τέλος των οικονομιών που οργανώνονται γύρω από την αυξανόμενη διαθεσιμότητα φθηνού πετρελαίου.
Το πετρέλαιο είναι ένας μη ανανεώσιμος πόρος. Πάντα γνωρίζαμε ότι, ωστόσο, ο κόσμος συμπεριφέρεται σαν να υπάρχει ατελείωτο πετρέλαιο. Και εμείς στην Ινδία που ζούσαμε σε μια οικονομία βιοποικιλότητας και ενέργειας από βιομάζα, σπεύδουμε στον εθισμό στο πετρέλαιο, ακριβώς όταν η παγκόσμια προσφορά πετρελαίου εξαντλείται και οι τιμές είναι υψηλές.
Η Association for the Study of Peak Oil (ASPO), μια οργάνωση-ομπρέλα του πετρελαίου αναμένει, κυρίως γεωλόγοι που βοήθησαν στην εύρεση κοιτασμάτων πετρελαίου, μας προειδοποιούν τώρα ότι έχουν απομείνει μόνο ένα τρισεκατομμύριο βαρέλια πετρελαίου ή λιγότερο και η προσφορά θα κορυφωθεί εντός αυτού δεκαετία. Το "Peak Oil", ή το σημείο κορυφής, είναι η υψηλότερη ποσότητα που μπορεί να αντληθεί ποτέ. Πέρα από την «αιχμή του πετρελαίου», θα υπάρξει συνολική μείωση της παραγωγής και αύξηση στις τιμές του πετρελαίου. Πετρέλαιο που κοστίζει 5 δολάρια το βαρέλι για εξόρυξη θα μπορούσε να γίνει 100 δολάρια το βαρέλι όταν η εμπιστοσύνη στην προσφορά διαβρώνεται και αυξάνεται η ζήτηση, και αναγνωρίζεται ότι βρισκόμαστε σε έναν κόσμο συρρικνώσεως των αποθεμάτων πετρελαίου και όχι σε αυξανόμενες προμήθειες.
Γιατί ως χώρα δεσμεύουμε το μέλλον μας με έναν πόρο που πρέπει να συρρικνωθεί και να γίνει πιο δαπανηρός; Καθώς χτίζουμε περισσότερους αυτοκινητόδρομους και μεγαλουπόλεις, καταστρέφοντας τον αποκεντρωμένο ιστό της κοινωνικοοικονομικής μας οργάνωσης, πρέπει να αναρωτηθούμε πόσο θα διαρκέσει αυτό;
Υπάρχει ένας άλλος λόγος για να σταματήσει αυτή η φρενίτιδα του εθισμού στο λάδι, και αυτός είναι η κλιματική αλλαγή, ή ακριβέστερα, το κλιματικό χάος. Η κλιματική αλλαγή προκαλείται από τις εκπομπές ορυκτών καυσίμων και η σταθεροποίηση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα είναι μια οικολογική επιταγή. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο υπογράφηκε το Πρωτόκολλο του Κιότο στη σύμβαση για την κλιματική αλλαγή. Ο ασφαλιστικός κλάδος, ο οποίος παίρνει πάνω από 2 τρισεκατομμύρια δολάρια σε ετήσια ασφάλιστρα, και είναι μεγαλύτερος από τον κλάδο του πετρελαίου, είναι πλέον σημαντικός παράγοντας στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, καθώς πρέπει να πληρώσουν δισεκατομμύρια σε ασφάλειες καθώς πλημμυρίζουν πόλεις, κυκλώνες όπως η Κατρίνα ξεριζώνουν ολόκληρο οι κοινότητες και τα κύματα καύσωνα σκοτώνουν.
Το κόστος της κλιματικής αλλαγής για τους κατοίκους της Ινδίας είναι εξαιρετικά υψηλό. Ο σούπερ κυκλώνας Ορίσα του 1999 και οι πλημμύρες στη Βομβάη του Ιουλίου 2006 είναι μόνο δύο πιο γνωστά ακραία γεγονότα που συνδέονται με ένα μεταβαλλόμενο κλίμα.
Φέτος το χειμώνα δεν είχαμε βροχές την εποχή του σιταριού και έντονες βροχοπτώσεις κατά τη συγκομιδή του σιταριού. Οι έντονες βροχοπτώσεις πριν από τον μουσώνα στις λεκάνες απορροής του Γάγκα και της Γιαμούνα κατέστρεψαν τις καλλιέργειες με αποτέλεσμα οι αγρότες να μην είχαν καν σπόρους για να σπείρουν. Και στο Σικίμ, έντονες βροχοπτώσεις οδήγησαν σε κατολισθήσεις, οι οποίες διέκοψαν την παροχή νερού στο Γκανγκτόκ. Ήμουν στο Σικίμ κατά τη διάρκεια της κρίσης και ζούσαμε με έναν κουβά την ημέρα.
Η οικονομία των ορυκτών καυσίμων βασίζεται σε δύο ψευδαισθήσεις – μία, ότι μπορούμε να διατηρήσουμε τον εθισμό μας στο πετρέλαιο και δύο, ότι η αντικατάσταση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας με ορυκτά καύσιμα έχει μόνο οφέλη, χωρίς κόστος. Η κλιματική αλλαγή είναι πολύ υψηλό κόστος μιας οικονομίας που βασίζεται στο πετρέλαιο. Αρχίζουμε να τρώμε λάδι και να πίνουμε λάδι. Το πετρέλαιο βρίσκεται στην καρδιά της βιομηχανικής παραγωγής και επεξεργασίας τροφίμων και της μεταφοράς τροφίμων σε μεγάλες αποστάσεις. Το σιτάρι που εισάγει η Ινδία δεν φέρνει απλώς ζιζάνια, παράσιτα και φυτοφάρμακα. Μεταφέρει επίσης χιλιάδες «μίλια φαγητού». Φανταστείτε ένα τσουνάμι ή κυκλώνα εάν οι προμήθειες τροφίμων μας εξαρτώνται από το σιτάρι από τις ΗΠΑ και την Αυστραλία. Και φανταστείτε το κόστος του σιταριού καθώς οι τιμές του πετρελαίου αυξάνονται και το σιτάρι ενσωματώνει περισσότερο λάδι παρά διατροφή.
Πίνουμε επίσης λάδι, όχι νερό. Όταν η Coca Cola και η Pepsi αντλούν 1.5 έως 2 εκατομμύρια ημερησίως για να γεμίσουν τα μπουκάλια αναψυκτικών και νερού και να τα μεταφέρουν στο πιο απομακρυσμένο μέρος της Ινδίας, το νερό ενσωματώνει το λάδι τόσο στην εξαγωγή όσο και στη μεταφορά του. Είναι όλο και πιο αδύνατο να βρούμε καθαρό νερό στα πηγάδια και τις πηγές μας. Αλλά το Aqua Fina και το Kinley έχουν φτάσει σε κάθε χωριό, πουλώντας νερό που έχει γίνει λάδι, συσκευασμένο σε πλαστικό μπουκάλι από λάδι.
Ενώ τα πολιτικά κόμματα διαμαρτύρονται για την αύξηση των τιμών του πετρελαίου, η κοινωνία πρέπει επίσης να αρχίσει να βλέπει μακροπρόθεσμα το οικολογικό, οικονομικό και κοινωνικό κόστος της αυξανόμενης προσθήκης πετρελαίου μας. Πρέπει να αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε στρατηγικά ζητήματα πραγματικής και βιώσιμης ενεργειακής ασφάλειας στο πλαίσιο της αιχμής του πετρελαίου, του τέλους του φθηνού πετρελαίου και του κλιματικού χάους που άφησε η εποχή του φθηνού πετρελαίου ως περιβαλλοντικό βάρος στον πλανήτη.
