I prufessori di chimica anu da longu piacè à i studienti dimustrà cumu si ponu pruduce strutture simmetriche quasi perfette, versendu un gran numaru di picculi boli in una casella quadrata, dopu chì una piramide perfetta hè inevitabbilmente prodotta. I boli o sbarcanu in una pusizioni di custruzzione di piramide, rimbalzanu in una tale pusizioni, o rimbalzanu fora di a struttura. A piramide resultanti - cum'è strutture cristalline truvate in u mondu naturali - cerca tuttu u mondu cum'è hè statu cuncepitu cù cura; in fatti, hè solu una cunsequenza di u flussu aleatoriu di picculi oggetti tondi nantu à un quadru quadru.
Cridemu chì u flussu di i ghjurnalisti in e fora di a struttura di framing di i cunti di i media corporativi mainstream, in un modu quasi analogu, per i mudelli notevolmente uniformi truvati in i rapporti mainstream. Cumu avemu dimustratu in i Media Alerts prima, i media corporativi sò strutturati in una manera chì prutege è prumove l'interessi di u putere statale-corporate in l'absenza di qualsiasi cuspirazione, o ancu interferenza aperta. L'uniformità di a rappurtazione hè simplicemente seguita da l'interazzione di a natura umana cù e strutture di framing di u capitalisimu statale-corporate - i ghjurnalisti cù i punti di vista curretti, priorità è scopi "cadenu in u locu" in a piramide di i media, mentre chì altri rimbalzanu (o sò rimbalzati) fora. .
Questu ùn significa micca chì ùn ci hè micca dissidenza in u mainstream; à u cuntrariu u sistema fermamente esige l'apparenza di apertura. In una sucità apparentemente demucratica, un sistema di propaganda deve incorpore occasioni occasionali di dissensione. Cum'è i vaccini, sti picculi dosi di verità inoculanu u publicu contr'à a cuscenza di i limiti rigidi di a libertà di i media. I pezzi dissidenti onesti chì a volte superficianu in u mainstream sò assai impurtanti per u funziunamentu successu di u sistema di propaganda cum'è a vasta massa di ghjurnalismu amichevule à u putere. I dissidenti (un picculu numeru di elli) anu ancu u so postu in a piramide - u risultatu finale, però, hè un rendimentu generale chì tende à mudificà l'opinione publica per sustene i scopi di u putere statale-corporate. Cunsiderate, per esempiu, a cunfurmità notevuli di a critica mainstream di a pruduzzioni dissidenti.
In u Guardian, u columnista Roy Hattersley hà rivisu di pocu tempu l'ultimu libru di John Pilger, The New Rulers of The World. Hattersley hà scrittu:
"Ma, ancu s'è e so descrizzioni sò culuriti vividi, i so ghjudizii sò previsiblemente in biancu è neru. L'idée que ceux qu'il dénonce et dénonce pourraient avoir du mérite n'est jamais entrée dans sa tête. (Hattersley, "In u dirittu, ma irritante - Roy Hattersley nantu à u ghjurnalismu di ghjudiziu di John Pilger", u Guardian, 20 di lugliu di u 2002)
Nunda strana in questu, pudemu pensà. Ma avà cunzidira l'unica altra rivista di u libru di Pilger chì hè apparsu in u mainstream naziunale da a publicazione di u 20 di maghju. In u New Statesman, Stephen Howe scrive di Pilger:
"Ci hè assai poca luce è ombra in a so visione di u mondu. Nisuna situazione hè moralmente ambigua, nisuna storia hè cumplessa è contestata. Ci hè solu l'eroi (u titulu di unu di i so libri precedenti) è i villani ". (Howe, 'A bitter pill', The New Statesman, 24 di ghjugnu 2002)
Joe Joseph di u Times piglia una vista simili di a pruduzzioni di Pilger:
"U mondu, sicondu Pilger, hè quasi biancu è biancu: a so retina ghjurnalistica ùn ricunnosce micca sfumature di grisgiu". (Giuseppe, "Vista di l'Iraq da l'altitudine morale", The Times, 7 di marzu di u 2000)
U lettore di notizie di u Canale 4, Jon Snow, mette in più luce:
"Alcuni sustene chì i fini ghjustificà i so mezi, altri chì u mondu hè un locu più sottile ch'ellu permette [Pilger]". (Neve, "Ancora in furia dopu tutti questi anni", 25 di ferraghju 2001)
Di sicuru, hè pussibule chì sti punti di vista solu riflettenu u cunsensu raziunale - questu puderia esse una cunfurmità basatu, micca nantu à e cundizioni di framing, ma in u sensu cumunu. Turnendu in altrò, però, scopremu una rivista di unu di i libri recenti di Chomsky di Steve Crawshaw. U titulu di u pezzu di Crawshaw hè stranamente familiar:
"Idee furiose senza spaziu per sfumature". (Crawshaw, l'Independent, 21 di ferraghju 2001)
Crawshaw percepisce una strana contraddizione in u travagliu di Chomsky:
"Chomsky sà tantu, ma pare impermeable à qualsiasi idea di sfumatura".
Cum'è Pilger, dunque, Chomsky soffre di una vista "biancu è neru" di u mondu. Critichendu a so critica di u bumbardamentu di l'OTAN in Serbia, è eccu Hattersley è Howe, Crawshaw si sviluppa:
"U misguided ùn hè micca abbastanza [per Chomsky]; a pulitica deve esse chjaru male ".
Scrivendu in u Guardian, Martin Woollacott hà osservatu di Chomsky:
"Quelli chì dirigenu a pulitica americana ... ùn sò micca permessi di rimpianti, nè morale, nè sentimenti, è quandu cambianu e so pulitiche parenu fà cusì per ragioni cumplettamente machiavelliche ... [Chomsky] pare negà a cumplessità di l'affari umani mettendu in modu troppu rigidu. una antitesi trà una elite intrinsecamente amorale è una massa intrinsecamente morale ". (Woollacott, "Liberaci da u male", The Guardian, 14 di ghjennaghju di u 1989)
Pilger hà torna à sparte a stessa disabilità, cum'è Hattersley nota:
"Pilger ùn pò mai finisce e so critiche è a cundanna à u puntu chì a maiò parte di a ghjente pensa chì hè ragiunate di piantà".
Implicit (è spessu esplicitu) in questi rivisioni hè u suggerimentu chì Pilger è Chomsky sò vittimi di l'effetti lampanti di a rabbia: Chomsky cù i so "Idee furiose"; Pilger, "ancora arrabbiatu dopu à tutti questi anni", cù argumenti chì sò "più longu in còllera chè in analisi". (Cumu)
Un altru di i nostri dissidenti prominenti, Harold Pinter, hè afflittu da sti stessi maledizioni. Scrivendu in l'Osservatore, Jay Rayner cita Timothy Garton Ash:
"Hè [Pinter] hà sta visione terribilmente imaginativa di u mondu è tuttu deve esse adattatu". (Rayner, 'Pinter of discontent', The Observer, 16 di maghju di u 1999)
Di novu a rabbia hè culpèvule: "Late Pinter hè tutta di u sonu è a furia", nota Rayner.
Una volta è una volta, cù una cuerenza notevuli, i ghjurnalisti "liberali" seguitanu a listessa linea - i scrittori dissidenti anu assai meritu, ma u so travagliu hè fatalmente sguassatu da a so visione di u mondu lampata, arrabbiata, nera è bianca.
Perchè i ghjurnalisti riproducenu continuamente stu mudellu? In novu, puderia esse simplicemente chì anu ghjustu. Ma quellu chì hà lettu Pilger è Chomsky hè sicuramente colpitu soprattuttu da a raziunalità tranquilla è putente di e so analisi - vitriol hè certamente aghjuntu, ma spessu umoristicu, o per effettu (cum'è una manera di svegliarci da u nostru sonnu mainstream) - ci hè. ùn hè mai sensu chì a so raziunalità di basa hè distorta da a rabbia. Ciò chì i dissidenti cum'è Pilger è Chomsky anu da dì hè cusì completamente cuntrariu à ciò chì a maiò parte di a ghjente crede, è à ciò chì parechje persone volenu chì a maiò parte di a ghjente crede, chì seranu istantaneamente licenziati cum'è lunatici da u publicu è da i critichi, ma per u fattu chì presenta argumenti estremamente putenti. I dissidenti, sicuru, sanu solu troppu bè, chì hè per quessa chì i so standardi di rappurtazioni sò generalmente assai più altu ch'è e pruduzzione cruda di i pirate chì, cum'è un insider di i media ci hà dettu, "veramente basta bash it out". I ghjurnalisti mainstream chì prumove l'interessi di i putenti è i privilegiati ùn anu nunda à teme - sanu chì ponu scappà cù l'assassiniu ghjurnalisticu.
A vera spiegazione per l'apparente contraddizione in i riviste mainstream si trova in u fattu chì scrittori cum'è John Pilger, Noam Chomsky, Ed Herman, Gore Vidal et al dicenu a verità, ma dicenu a verità chì cunflitti cù l'"illusioni necessarie" di sucità, sucità media inclusa. U prublema per i "giurnalisti di l'attaccamentu" hè chì i dissidenti scrivenu cun una razionalità innegabile, i so argumenti sò sustinuti da, è spessu basati nantu à una vasta gamma di fonti altamente credibili. Per quessa, u so travagliu ùn pò micca esse chjapputu cum'è assurdità. Cusì Hattersley scrive: "A brillantezza di u rapportu di John Pilger hè, o deve esse, fora di disputa". Cusì Crawshaw scrive di cumu "Chomsky sapi tantu". Cusì Woollacott scrive di a "rara combinazione di visione morale è rigore intellettuale" di Chomsky.
Ci hè ancu u fattu di a pupularità di Chomsky è Pilger cù u publicu - u publicu chì i media anu da serve. Chomsky hè u scrittore più lettu in u mondu nantu à a pulitica internaziunale. U so libru 9-11 hà vindutu più di 100,000 XNUMX copie, malgradu i smears senza fine è a negligenza di u so travagliu. L'ultimu libru di Pilger hè statu nantu à trè listi di best-sellers - u Guardian hè inclusu - malgradu chì hè statu rivisatu, è smeed, solu duie volte in i media naziunali. I ghjurnalisti anu da ricunnosce questi rializazioni per mantene a credibilità.
Ma e dumande strutturale di u mainstream sò tali chì hè una pura follia per i critichi per esse vistu per appruvà cumplettamente quelli chì espone in modu putente l'ingannimentu da quale dipende u mainstream stessu. Cusì, in una contraddizione apparentemente stupente, Hattersley parla di a brillantezza di Pilger, ma poi scrive: "A lettura di i New Rulers [sic] rende faciule capisce perchè tante persone dicenu: "Se Pilger hè per questu, sò contru". Questu, Hattersley spiega, hè perchè Pilger hè "giusta ma irritante".
Vale a pena esaminà solu ciò chì si discute quì. Lascendu da parte a quistione di quali sondaggi d'opinioni si riferisce Hattersley quandu parla di "tante persone" chì rifiutanu u travagliu di Pilger (in realtà, di sicuru, significa l'elite politiche è mediatiche cù quale si mischia) cunzidira chì Pilger hè quasi unicu in u mondu. u mainstream di u Regnu Unitu per a prufundità è l'ampiezza di a so critica di u putere senza pietà. Pilger hà, per esempiu, denunziatu senza stanca a rispunsabilità occidentale per u genocidiu in l'Iraq, mentre chì u Guardian, l'Observer, l'Independent, a BBC è ITN, anu fattu un ochju.
Siccomu Pilger hè statu unu di un picculu numeru di ghjurnalisti disposti à cumunicà accusazioni credibili di a nostra rispunsabilità per u genocidiu, quale individuu sanu risponde à i so sforzi cù l'osservazione chì hè "giusta ma irritante"? Sì u 10 di settembre, un individuu solitariu avia fattu irrumpiu in l'uffizii di l'FBI chì presentava evidenza altamente credibile per un attaccu terrorista imminente contr'à millaie di civili in u World Trade Center, chì avissimu fattu di qualcunu chì hà rispostu ch'ellu avia "ragittu ma irritante"? Puderemu assume chì eranu completamente alienati da a realità di u soffrenu umanu è l'idea chì pudemu esse rispunsevuli di fà qualcosa. Ma Pilger hà longu svoltu un rolu paragunabile in l'avvertimentu di orrori infinitamente più grande chì sò perpetrati avà, in i nostri nomi, in Iraq, è in u mondu sanu.
Per mantene u so postu in a piramide, i ghjurnalisti mainstream anu da mette in dubbitu nantu à i punti di vista "irrazionali" è "estremi" di quelli chì sò notevuli precisamente per a so raziunalità è l'obiettività. Hanu da ammette chì ci hè un meritu in u travagliu dissidenti, ma anu ancu da furnisce un foru per l'editori è altri ghjurnalisti chì trattanu u travagliu dissidenti cun disprezzu. "Iè, Chomsky hà meritu, ma hè sopra - ùn pudemu micca cuntinuà à publicà stu tipu di vista distorta". "Iè, Pilger hè brillanti, ma hè cusì irritante - pudemu solu stomacu tantu".
Malgradu a so enorme popularità cù u publicu, Pilger hè apparsu solu quattru volte in u Guardian da u 1999, una volta in l'Observer, è micca una volta in l'Independent. Ricertamenti, à a vergogna di i broadsheets "serii", Pilger hà cuminciatu à ghjunghje à un publicu entusiastu attraversu un tabloid, u Daily Mirror. Chomsky hè tuttu ignoratu da u Guardian / Observer, cù quattru articuli publicati da elli da settembre 1998 (cun solu unu di questi publicati da ottobre 1999). Hè apparsu una volta in l'Indipendente da ghjennaghju 1999, è hè ignoratu da a BBC TV, ITV è Channel 4. I figuri cum'è questi facenu una burla di l'idea chì avemu una stampa libera. L'altri scrittori maiò cum'è Edward Herman è Howard Zinn pareanu esse completamente scunnisciuti à u mainstream britannicu.
Simu chjaramente chì i gusti di Chomsky è Pilger sò brillanti perchè sò supremamente abili à riunisce è prisentanu evidenza furnita da fonti altamente credibili. I lettori di mente aperta trovanu chì sta evidenza demolisce l'illusioni propagate da u putere di l'impresa statale - e personalità è l'emozioni di i dissidenti sò prublemi laterali à fiancu à questu successu fundamentale. L'abusive caveats perenne sò una bugia, una raziunalisazione, un smear necessariu impostu, in fine, da e cundizioni di framing di i media corporativi chì funziunà in a sucietà capitalista statale-corporativa.
David Edwards hè co-editore di Media Lens. Iscriviti gratuitamente à Media Alerts à www.medialens.org
ZNetwork hè finanzatu solu da a generosità di i so lettori.
Donate